باب هشدهم: در همّت بلند داشتن و در كار تمام بودن در مختارنامه عطار نیشابوری

1 خواهی که دلت محرم اسرار آید بی خود شود و لایق این کار آید

2 برکش ز برون دو جهان دایرهای در دایره شو تا چه پدیدار آید

1 هر چند که در ره دراز استادی غبن است که از سر مجاز استادی

2 چون روح ترا نهایتی نیست پدید آخر تو به یک پرده چه باز استادی

1 نه جان تو با سرّ الاهی پرداخت نه در طلب نامتناهی پرداخت

2 دردا که به نفس آنچنان مشغولی کز نقش به نقّاش نخواهی پرداخت

1 گر میخواهی که مرد مقبول شوی جاوید ز شغل خلق معزول شوی

2 آخر چو به دوست میتوان شد مشغول غبنی باشد به هرچه مشغول شوی

1 در راه طلب مرد بهمت باید یک یک جزوش نقطهٔ حکمت باید

2 ور روی نمایدش جمالی که مپرس چشمش به ادب دلش به حرمت باید

1 ای مرد رونده مرد بیچاره مباش از خویش مرو برون وآواره مباش

2 در باطن خویش کن سفر چون مردان اهل نظری تو اهل نظّاره مباش

1 تا مرغ دل تو بال وپر نگشاید این واقعه بر جان تو در نگشاید

2 از عقل عقیله جوی، بیزاری جوی کاین عقده به عقل مختصر نگشاید

1 تا کی دل تو گرد جهان بر پرّد چون نیست رهش کز آسمان بر پرّد

2 این بیضهٔ هفت آسمان بشکن خرد تا مرغ دلت ازین میان بر پرّد

1 تا چند نه آرام ونه بشتافتنت نه سر بنهادن ونه سر تافتنت

2 نی دارد سود موی بشکافتنت نه سوز طلب، نه درد نایافتنت

1 از غیب گرت هست نشان آوردن از عیب نشاید به زبان آوردن

2 کان چیز که ازدست بشد گر خواهی دشوار به دست میتوان آوردن