باب هشدهم: در همّت بلند داشتن و در كار تمام بودن در مختارنامه عطار نیشابوری

1 گر میخواهی که مرد مقبول شوی جاوید ز شغل خلق معزول شوی

2 آخر چو به دوست میتوان شد مشغول غبنی باشد به هرچه مشغول شوی

1 خواهی که دلت محرم اسرار آید بی خود شود و لایق این کار آید

2 برکش ز برون دو جهان دایرهای در دایره شو تا چه پدیدار آید

1 در راه طلب مرد بهمت باید یک یک جزوش نقطهٔ حکمت باید

2 ور روی نمایدش جمالی که مپرس چشمش به ادب دلش به حرمت باید

1 هر چند که در ره دراز استادی غبن است که از سر مجاز استادی

2 چون روح ترا نهایتی نیست پدید آخر تو به یک پرده چه باز استادی

1 نه جان تو با سرّ الاهی پرداخت نه در طلب نامتناهی پرداخت

2 دردا که به نفس آنچنان مشغولی کز نقش به نقّاش نخواهی پرداخت

1 مرغ دل من که بود چون شیدایی افتاد ز عشق بر سرش سودایی

2 هر لحظه به صد هزار عالم بپرید اما یک دم فرو نیامد جایی

1 تا چند ز نیستی و هستی ای دل در هر دویکی مقام ورستی ای دل

2 در بُعد، اگر رونده خواهی بودن به زانکه به قُرب در باستی ای دل

1 تا مرغ دل تو بال وپر نگشاید این واقعه بر جان تو در نگشاید

2 از عقل عقیله جوی، بیزاری جوی کاین عقده به عقل مختصر نگشاید

1 هر چند که دریای پر آب آمد پیش بشتاب که کار با شتاب آمد پیش

2 گر غرقه شدی چه سود کاندر همه عمر بیدار کنون شدی که خواب آمد پیش

1 بی ره رفتن، رموز میاندیشی برفیست که در تموز میاندیشی

2 مردان جهان هزار عالم رفتند تو بر دو قدم، هنوز میاندیشی