باب یازدهم: در آنكه سرّ غیب و روح نه توان گفت و نه توان در مختارنامه عطار نیشابوری

1 میپنداری که جان توانی دیدن اسرار همه جهان توانی دیدن

2 هرگاه که بینشِ تو گردد به کمال کوری خود آن زمان توانی دیدن

1 هرگه که تو طالب گهر خواهی بود باکوه چو سنگ در کمر خواهی بود

2 هرچند که دیده تیزتر خواهی یافت در نقطهٔ کُنْه کورتر خواهی بود

1 آن نقطه که کیمیای دولت آن است بگذر ز جهان که بیخ آن در جان است

2 خواهی که تو آن پرده بدانی به یقین اول بیقین بدان که نتوان دانست

1 قومی ز محال در جنون افتادند قومی ز خیال سرنگون افتادند

2 از پردهٔ غیب هیچ کس آگه نیست هریک به رهی دگر برون افتادند

1 جانهاست در آن جهان بر انبار زده تنهاست درین بر در و دیوار زده

2 تا چند ز جان و تن دری میباید هر ذرّه دری است، لیک مسمار زده

1 از ذرّه ز اندازهٔ ذرّات مپرس یک وقت نگهدار وز اوقات مپرس

2 قصّه چه کنی دراز در غصّه بسوز در صنع نگه میکن و ازذات مپرس

1 در عقل اصول شرع از جان بپذیر در شرع فروع از ره امکان بپذیر

2 ذوقی که به شوق حاصل آید دل را در عقل نگنجید به ایمان بپذیر

1 قسمی که ز چرخ پرده در داشته‌ای گر داشته‌ای خون جگر داشته‌ای

2 تا خواهی بود بی‌خبر خواهی بود ای بی‌خبر از هرچه خبر داشته‌ای

1 تا عالِمِ جهل خود نگردی به نخست هر اصل که در علم نهی نیست درست

2 ای بس که دلم دست به خونابه بشست در حسرت نایافت و نیافت آنچه بجست

1 نه در صفِ صاحبنظران خواهی مُرد نه در صفتِ دیدهوران خواهی مُرد

2 از سرِّ دو کَوْن اگر خبر خواهی یافت چه سود که از بیخبران خواهی مُرد