باب نهم: در مقام حیرت و سرگشتگی در مختارنامه عطار نیشابوری

1 امروز منم ذوقِ خرد نادیده انسی ز وجودِ نیک و بد نادیده

2 در واقعهای که شرح مینتوان داد هرگز متحیری چو خود نادیده

1 آگاه نیم از دل و جانم که چه بود پی مینبرم علم و عیانم که چه بود

2 این میبینم که مینبینم که چه رفت این میدانم که میندانم که چه بود

1 چون عمر بشد زادِ رهم از «چه کنم» تدبیر گشادِ گرهم از «چه کنم»

2 چون از «چه کنم» هیچ نخواهد آمد آخر چه کنم تا برهم از «چه کنم»

1 بس رنج کشم طرب نمیدانم چیست رنجوری را سبب نمیدانم چیست

2 پیش و پس و روز و شب نمیدانم چیست کاریست عجب عجب نمیدانم چیست

1 چون چارهٔ خویش میندانم چه کنم مویی کم و بیش میندانم چه کنم

2 در بادیهای فتادهام بی سر و پای راه از پس و پیش میندانم چه کنم

1 دل نیست مرا، یکی مصیبت‌خانه‌ست جان نیز یکی سوختهٔ دیوانه‌ست

2 در دارِ فنا چون خبرم نیست ز هیچ کارم همه یا نظاره یا افسانه‌ست

1 سرگردانی بسوخت جانم چه کنم سرگشتهتر از همه جهانم چه کنم

2 میسوزم و میپیچم و میاندیشم جز نادانی میبندانم چه کنم

1 سبحان الله! بر صفتی حیرانم کز حیرت خویش میبسوزد جانم

2 حال دل شوریدهٔ خود میدانم کس را چه خبر ز درد بیدرمانم

1 از پای در آمدم ز سرگردانی وز دست شدم ز غایت حیرانی

2 از ملک دو کون سوزنی بود مرا در دریائی فکندم از نادانی

1 از دنیی فانیم جوی نیست پدید وز عقبی نیز پرتوی نیست پدید

2 دردا که برفت جان شیرین از دست وز این شورش برون شوی نیست پدید