باب نهم: در مقام حیرت و سرگشتگی در مختارنامه عطار نیشابوری

1 دردا که به جز درد مرا کار نبود وز مِهْ دِه و ده کسی خبردار نبود

2 عمری رفتم چو راه بردم به دهی خود در همه ده نشان دیار نبود

1 نه در سفرم یک دم و نی در حضرم نه خواب و خورم هست و نه بیخواب و خورم

2 نه باخبرم ز خویش و نه بیخبرم چون حیرانی نشستهام مینگرم

1 چندان که مرا عقل و بصر خواهد بود در تیهِ تحیرم سفر خواهد بود

2 امروز درین شیوه که من میبینم گر قند خورم خون جگر خواهد بود

1 دردا که ز خود بیخبرم باید مرد آغشته به خونِ جگرم باید مرد

2 چون زندگی خویش نمییابم باز هر روز به نوعی دگرم باید مرد

1 چندان که نگاه میکنم حیرانی است سرگشتگی و بی سر و بی سامانی است

2 در بادیهای که دانشش نادانی است گردون را بین که جمله سرگردانی است

1 از دنیی فانیم جوی نیست پدید وز عقبی نیز پرتوی نیست پدید

2 دردا که برفت جان شیرین از دست وز این شورش برون شوی نیست پدید

1 در بادیهٔ جهان دری بنمایید وین بادیه را پا و سری بنمایید

2 ای خلق! درین دایرهٔ سرگردان سرگشتهتر از من دگری بنمایید

1 هر روز غمی به امتحانم آمد وز حیرت دل کار به جانم آمد

2 از بس که وجوه مینماید جان را بر هیچ فرو نمیتوانم آمد

1 چون بیخبرم از آنکه تقدیرم چیست اندیشهٔ شام و فکر شبگیرم چیست

2 مغزم همه در آتش اندیشه بسوخت اندیشه مرا بکشت تدبیرم چیست

1 چون عمر بشد زادِ رهم از «چه کنم» تدبیر گشادِ گرهم از «چه کنم»

2 چون از «چه کنم» هیچ نخواهد آمد آخر چه کنم تا برهم از «چه کنم»