باب نهم: در مقام حیرت و سرگشتگی در مختارنامه عطار نیشابوری

1 چون بیخبرم از آنکه تقدیرم چیست اندیشهٔ شام و فکر شبگیرم چیست

2 مغزم همه در آتش اندیشه بسوخت اندیشه مرا بکشت تدبیرم چیست

1 نی کس خبری میدهد از پیشانم نه یک نفس آگهی است از پایانم

2 چون زیستنی به جهل مینتوانم روزی صد بار میبسوزد جانم

1 هر لحظه تحیر به شبیخون آید تا جان پس ازین کجا شود، چون آید

2 میسوزم از آن پرده که چون برخیزد چه کار ز زیرِ پرده بیرون آید

1 چندان که ز هر شیوه سخن میگویم میننماید کنه معانی رویم

2 و امروز اگر چه عمر در علم گذشت تقلید نخست روزه وا میجویم

1 در بادیهٔ جهان دری بنمایید وین بادیه را پا و سری بنمایید

2 ای خلق! درین دایرهٔ سرگردان سرگشتهتر از من دگری بنمایید

1 یک بیدل و بیرأی چو من بنمایید نه جامه و نه جای چو من بنمایید

2 در گردش این دایرهٔ بی سر و پای یک بی سر و بی پای چو من بنمایید

1 دل رفت و جگر با دل ریش آمد باز کی مرغِ ز دام جسته پیش آمد باز

2 هر گوی که او در خمِ چوگان افتاد هرگز نتواند که به خویش آمد باز

1 من زین دل بی‌خبر به جان آمده‌ام وز جان ستمکش به فغان آمده‌ام

2 چون کار جهان با من و بی‌من یکسانسْت پس من به چه کار در جهان آمده‌ام