باب نهم: در مقام حیرت و سرگشتگی در مختارنامه عطار نیشابوری

1 آگاه نیم از دل و جانم که چه بود پی مینبرم علم و عیانم که چه بود

2 این میبینم که مینبینم که چه رفت این میدانم که میندانم که چه بود

1 سرگردانی بسوخت جانم چه کنم سرگشتهتر از همه جهانم چه کنم

2 میسوزم و میپیچم و میاندیشم جز نادانی میبندانم چه کنم

1 این درد چه دردیست که درمانش نیست وین راه چه راهیست که پایانش نیست

2 هان ای دل سرگشته بدین وادی صعب تا چند فرو روی که پایانش نیست

1 یک بیدل و بیرأی چو من بنمایید نه جامه و نه جای چو من بنمایید

2 در گردش این دایرهٔ بی سر و پای یک بی سر و بی پای چو من بنمایید

1 از پای در آمدم ز سرگردانی وز دست شدم ز غایت حیرانی

2 از ملک دو کون سوزنی بود مرا در دریائی فکندم از نادانی

1 مائیم و نصیب جز جگر خواری نه وز هیچ کسی به ذرهای یاری نه

2 از مستی جهل امید هشیاری نه وز رفتن و آمدن خبرداری نه

1 نی کس خبری میدهد از پیشانم نه یک نفس آگهی است از پایانم

2 چون زیستنی به جهل مینتوانم روزی صد بار میبسوزد جانم

1 چندان که مرا عقل به تن خواهد بود در بحر تحسّرم وطن خواهد بود

2 گر همچو فلک بسی به سر خواهم گشت سرگردانی نصیب من خواهد بود

1 دانی که چهایم نه بزرگیم نه خُرد دانی که چه میخوریم نه صاف نه دُرد

2 نه میبتوان ماند نه میبتوان بُرد نه میبتوان زیست نه میبتوان مُرد

1 بس رنج کشم طرب نمیدانم چیست رنجوری را سبب نمیدانم چیست

2 پیش و پس و روز و شب نمیدانم چیست کاریست عجب عجب نمیدانم چیست