آن وقت که گفتمی که ناشاد منم از عطار نیشابوری مختارنامه 73
1. آن وقت که گفتمی که ناشاد منم
چون دانستم که بر چه بنیاد منم
تن، سایهٔ جان رنج پروردهٔ ماست از عطار نیشابوری مختارنامه 74
1. تن، سایهٔ جان رنج پروردهٔ ماست
جان، گنج تن بهم برآوردهٔ ماست
آن مرغ عجب در آشیان کی گنجد از عطار نیشابوری مختارنامه 75
1. آن مرغ عجب در آشیان کی گنجد
وان ماه زمین در آسمان کی گنجد
آن راز که پیوسته از آن میپرسم از عطار نیشابوری مختارنامه 76
1. آن راز که پیوسته از آن میپرسم
در جان من است و از جهان میپرسم
دل سوختهٔ جمال او میبینم از عطار نیشابوری مختارنامه 77
1. دل سوختهٔ جمال او میبینم
جان شیفتهٔ وصال او میبینم
ما مذهبِ عشقِ روی آن مه داریم از عطار نیشابوری مختارنامه 78
1. ما مذهبِ عشقِ روی آن مه داریم
وز هرچه جزوست دست کوته داریم
پیوسته حریفِ جان فزایم باید از عطار نیشابوری مختارنامه 79
1. پیوسته حریفِ جان فزایم باید
چون گوی ز خود بیسر و پایم باید
بر خاک بسی نشستم از غمناکی از عطار نیشابوری مختارنامه 80
1. بر خاک بسی نشستم از غمناکی
تا وارستم ازین حجاب خاکی
میآیم و بس چون خجلی میآیم از عطار نیشابوری مختارنامه 81
1. میآیم و بس چون خجلی میآیم
آیا ز کدام منزلی میآیم
چون چهرهٔ خورشید وَشَش روشن تافت از عطار نیشابوری مختارنامه 82
1. چون چهرهٔ خورشید وَشَش روشن تافت
آن تاب به جان رسید و پس بر تن تافت
در محو دلم ز خویشتن مانَد باز از عطار نیشابوری مختارنامه 83
1. در محو دلم ز خویشتن مانَد باز
در توحیدم حجاب افتد آغاز
از عشق تو آمدم به جان چتوان کرد از عطار نیشابوری مختارنامه 84
1. از عشق تو آمدم به جان چتوان کرد
سرگشته شدم گرد جهان چتوان کرد