اگر به مدت جاوید ذره‌های از عطار نیشابوری قصیده 24
1. اگر به مدت جاوید ذره‌های جهان
سخن‌سرای شوندی به صدر هزار زبان
ای هم‌نفسان تا اجل از عطار نیشابوری قصیده 25
1. ای هم‌نفسان تا اجل آمد به سر من
از پای درافتادم و خون شد جگر من
ای روی درکشیده به بازار از عطار نیشابوری قصیده 26
1. ای روی درکشیده به بازار آمده
خلقی بدین طلسم گرفتار آمده
مکن مدار برای من ای از عطار نیشابوری قصیده 27
1. مکن مدار برای من ای پسر روزه
که کرد عارض سیمین تو چو زر روزه
ای حلقهٔ درگاه تو هفت از عطار نیشابوری قصیده 28
1. ای حلقهٔ درگاه تو هفت آسمان سبحانه
وی از تو هم پر هم تهی هر دو جهان سبحانه
الا ای یوسف قدسی برآی از عطار نیشابوری قصیده 29
1. الا ای یوسف قدسی برآی از چاه ظلمانی
به مصر عالم جان شو که مرد عالم جانی
گر سخن بر وفق عقل هر از عطار نیشابوری قصیده 30
1. گر سخن بر وفق عقل هر سخنور گویمی
شک نبودی کان سخن بر خلق کمتر گویمی