غزلیات در دیوان اشعار عطار نیشابوری

1 جانا منم ز مستی سر در جهان نهاده چون شمع آتش تو بر فرق جان نهاده

2 تو همچو آفتابی تابنده از همه سو من همچو ذره پیشت جان در میان نهاده

3 من چون طلسم و افسون بیرون گنج مانده تو در میان جانم گنجی نهان نهاده

4 گر یک گهر از آن گنج آید پدید بر من بینی مرا ز شادی سر در جهان نهاده

1 گر چنین سنگدل بمانی تو وه که بس خون‌ها برانی تو

2 چه بلایی بر اهل روی زمین از بلاهای آسمانی تو

3 از تو صد فتنه در جهان افتاد فتنهٔ جملهٔ جهانی تو

4 فتنه برخیزد آن زمان که سحر فرق مشکین فرو فشانی تو

1 باز آمده‌ای از آن جهانم من پیدا شده‌ای از آن نهانم من

2 کار من و حال من چه می‌پرسی کین می‌دانم که می ندانم من

3 هرچند که در جهان نیم لیکن سرگشته‌تر از همه جهانم من

4 در هر نفسی هزار عالم را از پس کنم و به یک مکانم من

1 ای ذره‌ای از نور تو بر عرش اعظم تافته از عرش اعظم در گذر بر هر دو عالم تافته

2 آن ذره ذریت شده خورشید خاصیت شده سر تا قدم نیت شده بر جان آدم تافته

3 اولاد پیدا آمده خلقی به صحرا آمده پس بی‌محابا آمده بر بیش و بر کم تافته

4 یک موی تو در صبحدم بر گاو و آهو زد رقم مشک است یا عنبر بهم موی تو بر هم تافته

1 در رهت حیران شدم ای جان من بی سر و سامان شدم ای جان من

2 چون ندیدم از تو گردی پس چرا در تو سرگردان شدم ای جان من

3 در فروغ آفتاب روی تو ذرهٔ حیران شدم ای جان من

4 در هوای روی تو جان بر میان از میان جان شدم ای جان من

1 بار دیگر روی زیبایی ببین عقل و جان را تازه سودایی ببین

2 از غم آن پیچ زلف بیقرار زاهدان را ناشکیبائی ببین

3 در جمالش هر که را آن چشم هست تا ابد در خود تمنایی ببین

4 در میان اهل دل هر ساعتش غارتی نو تازه غوغایی ببین

1 برخاست شوری در جهان از زلف شورانگیز تو بس خون که از دلها بریخت آن غمزهٔ خون‌ریز تو

2 ای زلفت از نیرنگ و فن کرده مرا بی خویشتن شد خون چشمم چشمه زن از چشم رنگ آمیز تو

3 در راه تو از سرکشان نی یاد مانده نی نشان چون کس نماند اندر جهان تا کی بود خون‌ریز تو

4 شد بی تو ای شمع چگل دیوانگی بر من سجل از حد گذشت ای جان و دل درد من و پرهیز تو

1 ای روی تو آفتاب کونین ابروی تو طاق قاب قوسین

2 بر روی جهان ندیده چشمی نقدی روشن چو چشم تو عین

3 جز چشمهٔ کوثر لب تو یک چشمه ندید چشم بحرین

4 دیدم کمر تو را ز هر سوی مویی آمد میانش مابین

1 ای هر دهان ز یاد لبت پر عسل شده در هر زبان خوشی لب تو مثل شده

2 آوازهٔ وصال تو کوس ابد زده مشاطهٔ جمال تو لطف ازل شده

3 از نیم ذره پرتو خورشید روی تو ارواح حال کرده و اجسام حل شده

4 جان‌ها ز راه حلق برافکنده خویشتن در حلقه‌های زلف تو صاحب محل شده

1 در کنج اعتکاف دلی بردبار کو بر گنج عشق جان کسی کامگار کو

2 اندر میان صفه‌نشینان خانقاه یک صوفی محقق پرهیزگار کو

3 در پیشگاه مسجد و در کنج صومعه یک پیر کار دیده و یک مرد کار کو

4 در حلقهٔ سماع که دریای حالت است بر آتش سماع دلی بی‌قرار کو