اسرار الشهود اسیری لاهیجی

1 بحر بی پایان عرفان بایزید آنکه چشم دهر مثل او ندید

2 گفت چون از بایزیدی من برون آمدم دیگر ندیدم چند و چون

3 چون نظر کردم به چشمم بیشکی عاشق و معشوق را دیدم یکی

4 طالب و مطلوب عین یکدگر گشت در هر جا به اسمی مشتهر

1 گفت درویشی که روزی از قضا می شدم اندر بیابان با رضا

2 در میان آن بیابان مهیب ناگهان دیدم یکی شخص غریب

3 بر زمین استاده او بر هر دو پا واله و حیران و سر سوی سما

4 چشمها وا کرده بود اندر هوا همچو کوهی ایستاده پا به جا

1 آن یکی شخصی به ناگه گنج یافت از نشاط و شوق هر سو می شتافت

2 هر کرا یکدم مصاحب می شدی یا کسی پیشش به کاری آمدی

3 او همی گفتی که بی رنج و به رنج ای خوشا حال ک س ی کو یافت گنج

4 هر که گنجی دید دولت یار شد او ز عمر خویش برخوردار شد

1 از امام عصر و شیخ تابعین پیشوای جمله ارباب یقین

2 پیر بصره آن که نامش بد حسن باز پرسیدند بر وجه حسن

3 بهترین وقت تو کی بوده است حالت خوش کی رخت بنموده است

4 شیخ گفتا پیش ازین روزی پگاه من به بام خانه بودم دیرگاه

1 پادشاهی بود بس صاحب جمال در ملاحت کس ندید او را مثال

2 گلخنی شد عاشق آن پادشا ز اقتضای یفعل اللّه ما یشا

3 چون به دام عشق او پابست شد از می دیوانگی سر مست شد

4 گشت شهره شهر در عشق و جنون عشق او بودی بهر ساعت فزون

1 طاعتی که عجب آورد یا غرور معصیت کو چون کند از یار دور

2 گفت پیغمبر که لولم تذنبوا بر شما بودی مرا خوف دو تو

3 زانکه باشد در گنه عجز و نیاز حق همی بخشد چو کردی توبه باز

4 لیک در طاعت ت را گر عجب هست هر که معجب گشت از دوزخ نرست

1 در حدی ث قدس حق فرموده است سر پنهان را عیان بنموده است

2 گفت لو لم تذنبوا یعنی شما گر نمی کردید این جرم و خطا

3 من شما را بر دمی سوی عدم آفریدم خلق دیگر از کرم

4 تا که ایشان می بکردندی گناه پس به استغفار گشتی عذر خواه

1 گفت روزی شاه محمود و ایاز خوش بهم بودند با ناز و نیاز

2 با ایاز خاص شاه پر نیاز گفت ای جان و دل را برگ و ساز

3 سالها شد تا ز عشقت زنده ام گر چه شاهم پیش تو چون بنده ام

4 مشکلم افتاد حل کن مشکلم چیست برگو چارۀ جان و دلم

1 عشق چه بود قطره دریا ساختن از دو عالم با خدا پرداختن

2 عشق آن باشد که باطل حق شود قید را بگذار د و مطلق شود

3 عشق از هستی خود وارستن است در مقام سرمدی پیوستن است

4 عشق افراط محبت گفته اند در این معنی چه نیکو سفته اند

1 حق همی گوید گناهان همه من ب بخشم از کمال مرحمه

2 لیک اگر گیرند معشوق دگر من ن بخشم زانکه هستم دادگر

3 زانکه بدتر از همه کفرو گناه شرک آمد ز ا ن نمی بخشد اله

4 گر به گوشه چشم سوی دیگری از کمال عشق یکدم بنگری