اسرار الشهود اسیری لاهیجی

1 هست بسم اللّه الرحمن الرحیم مصحف آیات اسرار قدیم

2 نام حق سر دفتر هر دفتر است آنچه بی نام خ دایست ابتر است

3 افتتاح نامها از نام او هر دو عالم جرعه نوش از جام او

4 حمد بی علت خدا را لایقست علت و معلول بروی عاشقست

1 یا الهی انت منان الکریم صاحب الاکرام و المن العظیم

2 تا بکی باشم ز دیدارت جدا روی بنما تا کنم جان را فدا

3 باده ای ده کز خودم سازد خلاص تا در آیم بی خبر در بزم خاص

4 باز کن آخر در میخانه را در ببند این خانۀ افسانه را

1 آن حبیب خاص رب العالمین آن شفیع خلق عالم یوم دین

2 گشته تابان مهر و مه از روی او منزل جانها خم گیسوی او

3 از جمال اوست عالم را صفا گشته از خوانش دو گیتی بانوا

4 اوست ایجاد جهان را واسطه در میان خلق و خالق ر ابطه

1 ملک دین را آنکه حالی مقتداست زبدۀ اولاد ختم انبیاست

2 آن محمد نام عیسی مرتبت ملک معنی را سلیمان منزلت

3 آمده از غیب نامش نور بخش بوده چون خورشید ذاتش نور بخش

4 باطن او مخزن سرّ علی است قرة العین نبی است و ولی است

1 پاک شو از نخوت و حرص و حسد تا که باشی بندۀ پاک احد

2 از تکبر وز رعونت دور باش تا که گردی زاولیای خواجه تاش

3 هر که از اخلاق بد وارسته شد او به اوصاف نکو پیوسته شد

4 لطف و احسان و کرم را پیشه کن نیکویی کن وز بدی اندیشه کن

1 گر هوای این سفر داری دلا دامن رهبر بگیر و برتر آ

2 خود ارادت ترک عادت می شمر ترک عادت را سعادت می شمر

3 گر ارادت بدو راه طالب است لیک بر دیگر منازل غالب است

4 چون ارادت در درون پیدا شود راه حق را او به جان جویا شود

1 من که بگذشتم ز نقش آب و گل رهروان را بنده ام از جان و دل

2 من که دامن از جهان بر چیده ام عشق اهل دل به جان بگزیده ام

3 من که دارم از همه عالم فراغ مهر کامل کرده ام در سینه داغ

4 من که از سر دو عالم آگهم بر در اهل دلان خاک رهم

1 این حکایت بشنو از پیر و مرید تا که گردی در ار ا د ت بر مزید

2 شیخ دارانی که شیخ فقر بود بو سلیمان نام و قطب عصر بود

3 یک مریدی داشت با صدق و صفا بود احمد نام آن کان وفا

4 اتفاقاً بود روزی مجلسی بو سلیمان حاضر و مردم بسی

1 گر وصال دوست می خواهی بیا بنده شود این خواجۀ دل زنده را

2 خواجۀ دل زنده قطب عالم است مرکز دوران چرخ اعظم است

3 مهدی و هادی ره آن کامل است کز خودی وارسته با حق واصل است

4 ز آفرینش مقصد و مقصود اوست اوست مغز و جمله عالم همچو پوست

1 رهزنان چون رهنما پنداشتی احمد و بوجهل چون هم داشتی

2 اشقیا از اولیا نشناختی دین و دنیا را از آ ن درباختی

3 کرده ای اعمی تر از خود پیر راه لاجرم هرگز ندانی ره ز چاه

4 غول را کردی تصور رهنما تا که گشتی منکر اهل خدا