عرش بر آستان او پست از آشفتهٔ شیرازی غزل 1129
1. عرش بر آستان او پست بود زکوتهی
آنکه گدای کوی او دست فشاند بر شهی
...
چرا بدست نگارین تو از آشفتهٔ شیرازی غزل 1130
1. چرا بدست نگارین تو چهره میپوشی
باحتجاب مه و مهر از چه میکوشی
...
وقت آنست که پاکوبی از آشفتهٔ شیرازی غزل 1131
1. وقت آنست که پاکوبی و می نوش کنی
شادی آری و غم رفته فراموش کنی
...
سوختم کس نه دود دید از آشفتهٔ شیرازی غزل 1132
1. سوختم کس نه دود دید و نه بوی
پیش خامان حدیث پخته مگوی
...
مخمور سروریم کجائی از آشفتهٔ شیرازی غزل 1133
1. مخمور سروریم کجائی می غم های
مردیم بامید وفا جور و ستم های
...
بر دم تیغ کجت سر بنهم از آشفتهٔ شیرازی غزل 1134
1. بر دم تیغ کجت سر بنهم از خوشی
تا مگر از مکرمت دست بخونم کشی
...
به شهر مصر از خجلت ببندد از آشفتهٔ شیرازی غزل 1135
1. به شهر مصر از خجلت ببندد دکه حلوایی
اگر آن پستهٔ شیرین به شکرخنده بگشایی
...
صبا از بلبل دور از دیار از آشفتهٔ شیرازی غزل 1136
1. صبا از بلبل دور از دیار زار گمنامی
سوی آن گلبن نوخیز بر از لطف پیغامی
...
اگر زروی نگارین تو از آشفتهٔ شیرازی غزل 1137
1. اگر زروی نگارین تو پرده برداری
در این دیار دل و دین بجای نگذاری
...
جز حسن دیده دیده در از آشفتهٔ شیرازی غزل 1138
1. جز حسن دیده دیده در روی تو کمالی
ور نه هر آنکه بینی او راست زلف و خالی
...
آفت عرصه خاکی و مه افلاکی از آشفتهٔ شیرازی غزل 1139
1. آفت عرصه خاکی و مه افلاکی
با چنین لطف که گوید که زآب و خاکی
...
گو چه کم آیدت زسلطانی از آشفتهٔ شیرازی غزل 1140
1. گو چه کم آیدت زسلطانی
گر عنان سوی ما بگردانی
...