از چه ای عشق تو در سینه ما جا کردی از آشفتهٔ غزل 1117
1. از چه ای عشق تو در سینه ما جا کردی
دل تاریک مرا سینه سینا کردی
اول ای عشق گمانم که تو سودا بودی از آشفتهٔ غزل 1118
1. اول ای عشق گمانم که تو سودا بودی
عاقبت آفت دل دشمن جانها بودی
ای ترک ندانم زچه خیل و چه سپاهی از آشفتهٔ غزل 1119
1. ای ترک ندانم زچه خیل و چه سپاهی
دانم که تو بر خیل نکویان همه شاهی
سلطانم ار بسازم زآن خاک در کلاهی از آشفتهٔ غزل 1120
1. سلطانم ار بسازم زآن خاک در کلاهی
خورشیدم ار بسایم روئی بخاک راهی
این چه روی است که تو ای بت ترسا داری؟ از آشفتهٔ غزل 1121
1. این چه روی است که تو ای بت ترسا داری؟
بت و آتشکده محراب و کلیسا داری
اگر بمحفل مستان شبی کنند سماعی از آشفتهٔ غزل 1122
1. اگر بمحفل مستان شبی کنند سماعی
کنند اهل تصوف زوجد و حال وداعی
ببینمت که در پی آزردن منی از آشفتهٔ غزل 1123
1. ببینمت که در پی آزردن منی
تیغت بدست و بر سر عاشق نمیزنی
صبح عید است شبی کز در من بازآئی از آشفتهٔ غزل 1124
1. صبح عید است شبی کز در من بازآئی
زآنکه شب را نبود صبح باین زیبائی
حاجتی هست مرا با تو اگر عذر نیاری از آشفتهٔ غزل 1125
1. حاجتی هست مرا با تو اگر عذر نیاری
ای صبا خاک در یار بیاری تو زیاری
ای دفتر نکوئی تو نقش دلپذیری از آشفتهٔ غزل 1126
1. ای دفتر نکوئی تو نقش دلپذیری
به باشد از امیری در خیل تو اسیری
ای که سر تا قدم آمیخته از مهر وفائی از آشفتهٔ غزل 1127
1. ای که سر تا قدم آمیخته از مهر وفائی
با همه مهر و وفا عهد بتا از چه نپائی
سرو چو نخل قامتت سر نزد چنین سهی از آشفتهٔ غزل 1128
1. سرو چو نخل قامتت سر نزد چنین سهی
نیست چو سیب غبغبت میوه خلد در بهی