بدین کار ما گفت یزدان گوا از اسدی توسی گرشاسپ‌نامه 13
1. بدین کار ما گفت یزدان گوا
چنین پاک جانهای فرمانروا
چنان تند و خودکام گشتی که هیچ از اسدی توسی گرشاسپ‌نامه 14
1. چنان تند و خودکام گشتی که هیچ
به کاری در از من نخواهی بسیچ
چو گلرخ به پایان نُه بُرد ماه از اسدی توسی گرشاسپ‌نامه 15
1. چو گلرخ به پایان نُه بُرد ماه
نهانی ستاره جدا شد ز ماه
بر اورنگ بنشست شیدسب شاد از اسدی توسی گرشاسپ‌نامه 16
1. بر اورنگ بنشست شیدسب شاد
به شاهی دَرِ داد و بخشش گشاد
چو بختش به هر کار منشور داد از اسدی توسی گرشاسپ‌نامه 17
1. چو بختش به هر کار منشور داد
سپهرش یکی نامور پور داد
همان سال ضحاک کشورستان از اسدی توسی گرشاسپ‌نامه 18
1. همان سال ضحاک کشورستان
ز بابل بیامد به زابلستان
تبیره زنان لشکر آراسته از اسدی توسی گرشاسپ‌نامه 19
1. تبیره زنان لشکر آراسته
به دشت آمد و گرد شد خاسته
بفرمود تا از شگفتی بسی از اسدی توسی گرشاسپ‌نامه 20
1. بفرمود تا از شگفتی بسی
نمودند گرشاسب را هر کسی
زدش بر گلو کام و مغزش بدوخت از اسدی توسی گرشاسپ‌نامه 21
1. زدش بر گلو کام و مغزش بدوخت
ز پیکان به زخم آتش اندرفروخت
فرسته برون کرد گردی گزین از اسدی توسی گرشاسپ‌نامه 22
1. فرسته برون کرد گردی گزین
بدادش عرابی نوندی به زین
از آن پس چو ضحاک شد باز جای از اسدی توسی گرشاسپ‌نامه 23
1. از آن پس چو ضحاک شد باز جای
نشست و، نزد جز به آرام رای