دهی دید در راه در دشت و راغ از اسدی توسی گرشاسپ‌نامه 126
1. دهی دید در راه در دشت و راغ
بی اندازه پیرامنش کشت و باغ
سوی لشکرش پهلوان رفت باز از اسدی توسی گرشاسپ‌نامه 127
1. سوی لشکرش پهلوان رفت باز
به پیکار فغفور بر کرد ساز
از آن پس نریمان چو شد چیره دست از اسدی توسی گرشاسپ‌نامه 128
1. از آن پس نریمان چو شد چیره دست
پس از رزم در بزم و شادی نشست
سپهبد گزید این همه چار ماه از اسدی توسی گرشاسپ‌نامه 129
1. سپهبد گزید این همه چار ماه
یکی نامه فرمود نزدیک شاه
ازین مژده چون آگهی یافت شاه از اسدی توسی گرشاسپ‌نامه 130
1. ازین مژده چون آگهی یافت شاه
بر افروخت از ماه برتر کلاه
نبشت آن گهی پاسخش باز و گفت از اسدی توسی گرشاسپ‌نامه 131
1. نبشت آن گهی پاسخش باز و گفت
رسید آن سخن های با مهر جفت
وز آن سو نریمان چو یک مه ببود از اسدی توسی گرشاسپ‌نامه 132
1. وز آن سو نریمان چو یک مه ببود
به درگاه شه رفت شبگیر زود
پسر زاد ماهی که از چرخ مهر از اسدی توسی گرشاسپ‌نامه 133
1. پسر زاد ماهی که از چرخ مهر
ز خوبی بدو آرزو کرد مهر
چو شد پهلوان بسته ره را کمر از اسدی توسی گرشاسپ‌نامه 134
1. چو شد پهلوان بسته ره را کمر
قباد آن کجا کاوه بودش پدر
کنون از شه طنجه و پهلوان از اسدی توسی گرشاسپ‌نامه 135
1. کنون از شه طنجه و پهلوان
شنو کار کین جستن هر دوان
سپیده چو شب را به بر درگرفت از اسدی توسی گرشاسپ‌نامه 136
1. سپیده چو شب را به بر درگرفت
شبش کرد بدرود و ره برگفت