عارف قزوینی گریه را به از عارف قزوینی تصنیف 13
1. عارف قزوینی گریه را به مستی را در شکایت از زمامداری ناصرالملک که در آن زمان نایب‌السلطنه احمدشاه بود (سال ۱۳۲۸ ه.ق)، تصنیف کرده است.
عارف بنا به آنچه در دیوانش از عارف قزوینی تصنیف 14
1. عارف بنا به آنچه در دیوانش نوشته این تصنیف را پس از جدایی از «دوست وفادارش» استادعلی‌محمد معمارباشی بین قم و اصفهان ساخته است (سال ۱۳۲۹ ه.ق).
ترک چشمش ار فتنه کرد راست از عارف قزوینی تصنیف 15
1. ترک چشمش ار فتنه کرد راست
بین دو صد از این (خدا) فتنه، فتنه خواست
بنا به گفتهٔ عارف قزوینی از عارف قزوینی تصنیف 16
1. بنا به گفتهٔ عارف قزوینی در دیوانش، چه شورها در استانبول و پس از «معلوم شدن خیالات ترک‌ها نسبت به آذربایجان» تصنیف شده است (اواخر سال ۱۳۳۶ ه.ق).
بماندیم ما، مستقل شد از عارف قزوینی تصنیف 17
1. بماندیم ما، مستقل شد ارمنستان
(ارمنستان ارمنستان شد ارمنستان)
شانه بر زلف پریشان زده‌ای از عارف قزوینی تصنیف 18
1. شانه بر زلف پریشان زده‌ای به به به
دست بر منظرهٔ جان زده‌ای به به به
رحم ای خدای دادگر کردی از عارف قزوینی تصنیف 19
1. رحم ای خدای دادگر کردی نکردی
ابقا به فرزند بشر کردی نکردی
امشب از آسیا، اروپا رفتی از عارف قزوینی تصنیف 20
1. امشب از آسیا، اروپا رفتی
غلط کردی که بی ما آنجا رفتی
جان برخی آذربایجان باد از عارف قزوینی تصنیف 21
1. جان برخی آذربایجان باد
این مهد زردشت، مهدامان باد
امروز ای فرشتۀ رحمت، از عارف قزوینی تصنیف 22
1. امروز ای فرشتۀ رحمت، بلا شدی
خوشگل شدی، قشنگ شدی، دلربا شدی
«امیرزاده» گوید: از عارف قزوینی تصنیف 23
1. «امیرزاده» گوید:
از خراسان در اعصار از عارف قزوینی تصنیف 24
1. از خراسان در اعصار
شد دو نار پدیدار