با دل گفتم گرد بلا می‌گردی از انوری ابیوردی رباعی 397
1. با دل گفتم گرد بلا می‌گردی
مغرور شدی به صبر و پی گم کردی
در کفر گریزم ار تو ایمان گردی از انوری ابیوردی رباعی 398
1. در کفر گریزم ار تو ایمان گردی
با درد بسازم ار تو درمان گردی
دی در چمن آن زمان که طوفی کردی از انوری ابیوردی رباعی 399
1. دی در چمن آن زمان که طوفی کردی
با گل گفتم کز آن شرابی خوردی
جانا بر نور شمع دود آوردی از انوری ابیوردی رباعی 400
1. جانا بر نور شمع دود آوردی
یعنی که خط ارچه خوش نبود آوردی
دیروز که در سرای عالی بودی از انوری ابیوردی رباعی 401
1. دیروز که در سرای عالی بودی
رمزی گفتی اشارتی فرمودی
گر همت من دل به جهان برنهدی از انوری ابیوردی رباعی 402
1. گر همت من دل به جهان برنهدی
طبعم به ذخیره گنج گوهر نهدی
هر شب بت من به وقت باد سحری از انوری ابیوردی رباعی 403
1. هر شب بت من به وقت باد سحری
دل باز فرستدم به صاحب خبری
کویی که درو مست و بهش درگذری از انوری ابیوردی رباعی 404
1. کویی که درو مست و بهش درگذری
زنهار به خاک او به حرمت نگری
ای شب چو ز نالهای من بی‌خبری از انوری ابیوردی رباعی 405
1. ای شب چو ز نالهای من بی‌خبری
بر خیره کنون چند کنم نوحه‌گری
دل سیر نگرددت ز بیدادگری از انوری ابیوردی رباعی 406
1. دل سیر نگرددت ز بیدادگری
چشم آب نگیردت چو در من نگری
با دلبرم از زبان باد سحری از انوری ابیوردی رباعی 407
1. با دلبرم از زبان باد سحری
گل گفت نیایی به چمن درنگری
ای دل بنشین به عافیت کو داری از انوری ابیوردی رباعی 408
1. ای دل بنشین به عافیت کو داری
تا باز نیفکنی مرا در کاری