ای خداوندی که چون از امیر معزی نیشابوری قطعه 1
1. ای خداوندی که چون در بزم بنشانی مرا
از بلا و محنت ایام برهانی مرا
شریف خاطر مسعود از امیر معزی نیشابوری قطعه 2
1. شریف خاطر مسعود سعد سلمان را
مسخرست سخن چون پری سلیمان را
این منم آمده نزدیک از امیر معزی نیشابوری قطعه 3
1. این منم آمده نزدیک کریمی‌که شدست
شخص او قبله قبول شرف وتمکین را
شاه بهرامشاه بن از امیر معزی نیشابوری قطعه 4
1. شاه بهرامشاه بن مسعود
خواجه مسعود سعد را بنواخت
جهاندار شد صدر از امیر معزی نیشابوری قطعه 5
1. جهاندار شد صدر دین در وزارت
سپهدار شد شمس دین در امارت
تیر شه را به نظم از امیر معزی نیشابوری قطعه 6
1. تیر شه را به نظم بستودم
شکر کرد و به فخر سر بفراشت
نه بس بود که در غزل از امیر معزی نیشابوری قطعه 7
1. نه بس بود که در غزل یار و در مدیح
طبعی بود لطیف و زبانی بود فصیح
زان خط تو که همی از امیر معزی نیشابوری قطعه 8
1. زان خط تو که همی بردمد از عارض تو
کس نگوید که جمال تو دگر خواهد شد
ای وزیری که همت از امیر معزی نیشابوری قطعه 9
1. ای وزیری که همت تو همی
عدم سائلان وجود کند
بیاید نام او در از امیر معزی نیشابوری قطعه 10
1. بیاید نام او در مَخلَص شعر
چنان کاندر نماز الله اکبر
جهان گشاده ثنای از امیر معزی نیشابوری قطعه 11
1. جهان گشاده ثنای تو را چو شیر دهان
زمانه بسته رضای تو را چو تیر کمر
دریاست خاطر من از امیر معزی نیشابوری قطعه 12
1. دریاست خاطر من و گوهر در او سخن
در مجلس شریف تو گوهر کنم نثار