قطعات امیر معزی نیشابوری

1 جهان ‌گشاده ثنای تو را چو شیر دهان زمانه بسته رضای تو را چو تیر کمر

2 غبار موکب تو کرده چشم گردون کور صهیل مرکب تو کرده گوش گردون کر

3 فکند رمح تو هر ساعتی از آن مردم ربود تیغ تو هر لحظه‌ای از آن لشکر

4 هزار جوشن و تن در میانهٔ جوشن هزار مغفر و سر در میانه مغفر

1 دریاست خاطر من و گوهر در او سخن در مجلس شریف تو گوهر کنم نثار

2 شعری که خاطرم به معانی بپرورد باشد یکی طویله پر از در شاهوار

3 در نقد و در شناختن شعرهای خویش بر همت و کفایت تو کردم اختصار

4 تا هست در زمانهٔ فانی بلند و پست تا هست در میانهٔ ‌گیتی عزیز و خوار

1 امام بود محمد، علی خلیفه ی او کنون علی است مشیر و محمدست وزیر

2 علی ز مهر محمد همی چنان نازد که از دعای محمد علی به روز غدیر

1 شاها قیاس بخت خود از آفتاب گیر عالم به تیغ دولت و رای صواب‌گیر

2 کاوس وار تاختنی کن سوی ختن صد گنج چون خزانهٔ افراسیاب گیر

3 آباد کرده‌ای همه عالم به عدل خویش از تیغ خویش خانهٔ اعدا خراب‌گیر

4 چون بنگری به طالع خویش و دعا کنی طالع خجسته‌گیر و دعا مستجاب گیر

1 ای روزگار خورده کم روزگار گیر بیغوله را ز تیر حوادث حصار گیر

2 یک‌ره که در سرای سپنجی نشسته‌ای اندیشه کن ز راه و شدن را شمار گیر

3 اکنون که کارهای جهان با خصومت است بگریز و از میان خصومت کنار گیر

4 پیشی مجوی بر کس و بیشی طلب مکن در کنج خانه‌ای به‌ قناعت قرار گیر

1 عزیز کرد مرا در محل عز و قبول ظهیر دولت شاه و شهاب دین رسول

2 چنان شنید زمن شعر، کاحمد مختار شنید وحی ز روح‌الامین به وقت نزول

3 چو در ستایش او لفظ من مکرر شد لَطَف نمود و ز تکرار من نگشت ملول

4 کجا ملول شود صاحبی که گاه سخن بود ز خاطر او نفع را فروع و اصول

1 چو بنوشت بر لوح نام تو را فرو ایستاد از نوشتن قلم

2 همی گفت زین پس ندانم نوشت چو جزوی و کلی نوشتم به هم

1 تا هست تیغ ‌کلها در برق و رعد نیسان تا هست سوز دلها در زلف و جعد جانان

2 تا با فساد باشد همواره کون عالم تا با وعید باشد پیوسته وعد یزدان

3 در مجلس بزرگان خالی مباد هرگز پیرایهٔ بزرگی مسعود سعد سلمان

4 آن شاعر سخنور کز نظم او نکوتر کس در جهان ‌کلامی نشنید بعد قرآن

1 صدر دین را ملک‌العرش گزید از وزرا همچنان چون وزرا از همهٔ خلق جهان

2 وزرا از همگان چون رمضان اندر سال صدر دین از وزرا چون شب قدر از رمضان

1 چون مشک سیه بود مرا هر دو بنا گوش کافور ‌شد از پیری مشک سیه من

2 هرچندکه بسیارگنه دارم یا رب آمرزش تو بیشترست از گنه من