حمدی از حد افزون و سپاسی از اهلی شیرازی قصیده 1
1. حمدی از حد افزون و سپاسی از قیاس بیرون سزاوار صانع بیچون که به کلک صنایع نگار بدایع آثار بر صحایف لطایف روزگار نظم قصیده موجودات با حسن صفات رقم کرده.
نسیم کاکل مشکین کراست از اهلی شیرازی قصیده 2
1. نسیم کاکل مشکین کراست چون تو نگار
شمیم سنبل پرچین کجاست مشک تتار
هوا بسبزه گهر ریخت بلبل از اهلی شیرازی قصیده 3
1. هوا بسبزه گهر ریخت بلبل آب از چشم
تو لاله وار نشین چشم جان پر خون دار
وصال تا بشبش بر در تو کیست از اهلی شیرازی قصیده 4
1. وصال تا بشبش بر در تو کیست مگر
تنی که جز بسر سر تواند این رفتار
همه ملوک جهان بنده کرده از اهلی شیرازی قصیده 5
1. همه ملوک جهان بنده کرده دهرت از آن
که هرگز از چو تویی کس ندیده استحقار
از آنکه چهره بر افروخته از اهلی شیرازی قصیده 6
1. از آنکه چهره بر افروخته گلت راهست
مرا فروخته رخ شمع رویت از انوار
همیشه دشمنش آنجا ز اهل از اهلی شیرازی قصیده 7
1. همیشه دشمنش آنجا ز اهل نار بود
از آنکه می فتد اینجا بعالم پندار
دل برد از نقش سنگین از اهلی شیرازی قصیده 8
1. دل برد از نقش سنگین
نشان فضل بنام کسیست طغرایش از اهلی شیرازی قصیده 9
1. نشان فضل بنام کسیست طغرایش
که سالهای بسی دیر باد و خواهد بود
کلک ملک سخن که سخیست از اهلی شیرازی قصیده 10
1. کلک ملک سخن که سخیست
دم توفیق همدمت بوده
سرور ملک کرم حاکم دهر از اهلی شیرازی قصیده 11
1. سرور ملک کرم حاکم دهر
کامل کارگه اهل کمال