از مهر بتان اگر چه فرسوده از اهلی شیرازی رباعی 600
1. از مهر بتان اگر چه فرسوده شوی
رغبت نکنی کز پی بیهوده شوی
در خانه اگر نکو سرشتی از اهلی شیرازی رباعی 601
1. در خانه اگر نکو سرشتی داری
بی چشم بدان عجب بهشتی داری
گر بخت مدد کند که بویی از اهلی شیرازی رباعی 602
1. گر بخت مدد کند که بویی ببری
برخیزی و ره بجستجویی ببری
ای آنکه چو نخل تازه آراسته‌ای از اهلی شیرازی رباعی 603
1. ای آنکه چو نخل تازه آراسته‌ای
فیروزی بخت از خدا خواسته‌ای
ای گوهر دل که گنج شاهی از اهلی شیرازی رباعی 604
1. ای گوهر دل که گنج شاهی داری
حیران توام که هر چه خواهی داری
یارب بکام دولت خویش از اهلی شیرازی رباعی 605
1. یارب بکام دولت خویش رسی
یعنی بکمال همت خویش رسی
پروانه صفت اهلی اگر از اهلی شیرازی رباعی 606
1. پروانه صفت اهلی اگر سوخته یی
زانست که بر شمع نظر دوخته یی
گر بر عدم و وجود عالم از اهلی شیرازی رباعی 607
1. گر بر عدم و وجود عالم نفسی
میبود بقدر غیرتم دسترسی
آن گل که بنازکی ندارد از اهلی شیرازی رباعی 608
1. آن گل که بنازکی ندارد بدلی
بر دامن او مباد خار و خللی
خوش آنکه گشاد چشم و دل از اهلی شیرازی رباعی 609
1. خوش آنکه گشاد چشم و دل سوی کسی
آشفته دل است از غم موی کسی
عاشق شوی آنزمان که تن از اهلی شیرازی رباعی 610
1. عاشق شوی آنزمان که تن خاک کنی
نقش بت پرست از دورن پاک کنی
ساقی تو مگر چشم کرم باز از اهلی شیرازی رباعی 611
1. ساقی تو مگر چشم کرم باز کنی
تا کی همه شیوه جفا ساز کنی