تا کی رطب لبت باغیار رسد از اهلی شیرازی رباعی 195
1. تا کی رطب لبت باغیار رسد
وز نخل قدت نصیب ما خار رسد
1. تا کی رطب لبت باغیار رسد
وز نخل قدت نصیب ما خار رسد
1. ای با سگت فرشته دم از بندگی زده
تنها نه او که هرکه دم از زندگی زده
1. خواهی که عاشقانه سماعت کند خوشان
جانرا بر آستین نه و بر دوست برفشان
1. ذره چون خورشید گردد طالع و لامع خوش است
آفتاب بخت من لامع نشد طالع خوش است
اهلی شیرازی یکی از شاعران نامدار ادبیات فارسی است که در قرن 10 هجری در ایران زندگی میکرد. آثار او نمایانگر فرهنگ، اندیشه و زیباییشناسی دوران خویش است و همچنان در دل علاقهمندان به شعر فارسی جایگاه ویژهای دارد.
شعرهای اهلی شیرازی معمولاً مضامینی چون عشق، عرفان، اخلاق، دین و مسائل اجتماعی را در بر میگیرند. او با بهرهگیری از زبان فاخر و تصاویری بدیع، توانسته است احساسات انسانی را به شکلی عمیق و اثرگذار بیان کند.
در منابع تاریخی آمده است: محمد بن یوسف اهلی شیرازی (زادهٔ ۸۵۸ هجری قمری در شیراز – درگذشتهٔ ۹۴۲ هجری قمری در شیراز) شاعر قرن نهم و دهم هجری است.
در سایت شعرنوش میتوانید مجموعهای از غزلیات، قصاید و سایر اشعار اهلی شیرازی را با دستهبندیهای مختلف مطالعه و مرور کنید.