شورشنامه در دیوان اشعار ادیب الممالک فراهانی

1 چه نشتی که رانئا زن خیننه ایواره مچاپن کور سیننه

2 خنقای دامن میشه تل خاک تواته گرفتن به قصد هلاک

3 بوم تمبیره مه غیکم دورو وری تو که اومادنه روبرو

4 بوای نازنینته کور شد اجاق ببرزی قلا در تو قاب و قچاق

1 نشستی بایوان ونازی ببخت ندانی که وارون شدت تخت و بخت

2 توئی خفته اکنون بچرم پلنک ندانی که بر سینه ات خورده سنگ

3 بمغز افکنی گرمی باده را نداری خبر حکم شهزاده را

4 هلا غرقه در خون شود پیکرت بکوبند این قلعه را بر سرت

1 چه بانو نیوشید پیغام او درافتاد لرزه بر اندام او

2 بغرید همچو یکی ماده شیر نظر کرد در روی او خیر خیر

3 که اینان کجا مرد کار منند اگر شیر نر، شیر خوار منند

4 مرا عار باشد از اینان گریز ندارم بدل هیچ باک از ستیز

1 محمد بدو گفت مخروش هیچ که دشمن نیارد در اینجا بسیج

2 من آنم که خود آزمودی مرا شناسیده زین پیش بودی مرا

3 بخاطر نداری مگر سال پار فکندم تن خود ز بام حصار

4 فروشد بخون دیده روشنم بر تیره دشمن نترسد تنم

1 چو بشنید بانو چنین داستان بدو گفت احسنت ایا پهلوان

2 که گشته است گیتی به ما ترشرو ببرد است دندان بخونمان فرو

3 بداندیش را بخت رام آمده است زمانه عدو را بکام آمده است

4 چه خوش گفتی ای پهلوان هژبر که خورشید باشد به تاریک ابر

1 در این کار بودند کارآگهان که ناگاه جاسوسی آمد نهان

2 فرود آمد آنجا به مانند پیک بگفتا که خانم سلام علیکم

3 نشستیه تا کی چنین بی خبر جارجار بلینگ آماده پشت در

4 قلاتنه حالا خراب مکنن خالزا ممدن کباب مکنن

1 رسیدند گردان خونخوار یل نشان شد تنت پیش تیر اجل

2 کنون حکم و مأمور سلطان رسید فراوان سپاه از فراهان رسید

3 برون آمدستند از خانقاه شود روز روشن بچشمت سیاه

4 بکوبند بالا و پست تو را ببرند زین خانه دست ترا

1 چو بانو شنید این حکایت تمام تو گفتی نشاندند زهرش بکام

2 چنین گفت با پهلوانان خویش مدارید اندیشه از جان خویش

3 شما باید از بردن مال و رخت دریغی نسازید و کوشید سخت

4 مبادا که مالم به یغما رود کنم موی و کس ناله ام نشنود

1 پس آنگه در ایوان خود بنگریست برآورد آهی و از جان گریست

2 ندانستم ای خانه ویران شوی ابا خاک تاریک یکسان شوی

3 ندانستم این گنبد لاژورد کند روی سرخم بدینگونه زرد

4 ندانستم این چرخ کین آورد ستاره به خونم کمین آورد

1 از آن سو فرنگیس ژولیده موی خروشیده جان و خراشیده روی

2 بزد قفلی از آهن اندر حصار که دشمن نیارد بدان سو گذار

3 پس آنگه بر آمد به بالای بام فروزنده مانند ماهی تمام

4 بدست اندرش دست بلقیس زار خروشان و جوشان چو ابر بهار