شورشنامه در دیوان اشعار ادیب الممالک فراهانی

1 محمد بدو گفت مخروش هیچ که دشمن نیارد در اینجا بسیج

2 من آنم که خود آزمودی مرا شناسیده زین پیش بودی مرا

3 بخاطر نداری مگر سال پار فکندم تن خود ز بام حصار

4 فروشد بخون دیده روشنم بر تیره دشمن نترسد تنم

1 چو بشنید بانو چنین داستان بدو گفت احسنت ایا پهلوان

2 که گشته است گیتی به ما ترشرو ببرد است دندان بخونمان فرو

3 بداندیش را بخت رام آمده است زمانه عدو را بکام آمده است

4 چه خوش گفتی ای پهلوان هژبر که خورشید باشد به تاریک ابر

1 چو بانو شنید این حکایت تمام تو گفتی نشاندند زهرش بکام

2 چنین گفت با پهلوانان خویش مدارید اندیشه از جان خویش

3 شما باید از بردن مال و رخت دریغی نسازید و کوشید سخت

4 مبادا که مالم به یغما رود کنم موی و کس ناله ام نشنود

1 از آن سو فرنگیس ژولیده موی خروشیده جان و خراشیده روی

2 بزد قفلی از آهن اندر حصار که دشمن نیارد بدان سو گذار

3 پس آنگه بر آمد به بالای بام فروزنده مانند ماهی تمام

4 بدست اندرش دست بلقیس زار خروشان و جوشان چو ابر بهار