چو بانوی شب از ادیب الممالک فراهانی قصیده 23
1. چو بانوی شب از آن زلفکان پر خم و تاب
بسود غالیه بر مشک و سیم بر سیماب
ایا نگار دل از ادیب الممالک فراهانی قصیده 24
1. ایا نگار دل آویز ترک شهرآشوب
که هم ضیأعیونی و هم حیات قلوب
امروز که حقرا از ادیب الممالک فراهانی قصیده 25
1. امروز که حقرا پی مشروطه قیام است
بر شاه محمدعلی از عدل پیام است
فضا و ساحت از ادیب الممالک فراهانی قصیده 26
1. فضا و ساحت عدلیه یارب از چپ و راست
تهی ز مردم دیندار و دین پرست چراست
باغ پیروز از ادیب الممالک فراهانی قصیده 27
1. باغ پیروز و چمن پدرام است
یار در مجلس و می در جام است
گویند فریدون از ادیب الممالک فراهانی قصیده 28
1. گویند فریدون چو شدش کار جهان راست
آهنگ طرب کرد و بکف ساغر می خواست
غرض ز انجمن از ادیب الممالک فراهانی قصیده 29
1. غرض ز انجمن و اجتماع جمع قواست
چرا که قطره چو شد متصل بهم دریاست
روز میلاد از ادیب الممالک فراهانی قصیده 30
1. روز میلاد شهی راد و عظیم الشانست
کایة الله علی دائرة الامکانست
ای دوخته بر از ادیب الممالک فراهانی قصیده 31
1. ای دوخته بر قد تو دیبای صدارت
طالع ز بنانت ید بیضای صدارت
تا در میان از ادیب الممالک فراهانی قصیده 32
1. تا در میان اوباش تقسیم شد وزارت
کردند مملکت را سرمایه تجارت
چو شد چهره از ادیب الممالک فراهانی قصیده 33
1. چو شد چهره شاهد صبح ابلج
ز خورشید بستند زرینه هودج
در این زمانه از ادیب الممالک فراهانی قصیده 34
1. در این زمانه که یکسر جهانیان خرسند
ز چیست ملت اسلام گشته خوار و نژند