غزلیات در دیوان اشعار ادیب الممالک فراهانی

1 زهی کاخ سرفراز که چرخ معلقی ز رشکش کند طراز ز دیبای ازرقی

2 بنزد من این رواق بود بر زنه طباق کنم ثابت این سخن ببرهان منطقی

3 ازیرا که آسمان بتازد ز آفتاب کند چرخ آفتاب در این بام جوسقی

4 اگر کرده ماه و مهر ز نور و شعاع چهر بشطرنج نه سپهر وزیری و بیدقی

1 ای تاجر بی ثروت سوداگر بی مایه ایوان تو بی دیوار بستان تو بی سایه

2 بستان ترا پژمان هم سوسن و هم سنبل ایوان ترا ویران هم پیکر و هم پایه

3 در بوته غمازان بگداخته همچون زر در بزم شش اندازان درباخته سرمایه

4 انده بتو وابسته از باب الی المحراب نکبت بتو پیوسته از بدو الی الغایه

1 دیدم میان کوچه پیر لبو فروشی بار لبو نهاده پشت دراز گوشی

2 می گفت گرم و داغ است شیرین لبوی قندی وافکند از این ترانه اندر جهان خروشی

3 طفلان پی چغندر باجهد و سرعت اندر چون صوفئی قلندر دنبال دیگجوشی

4 ناگه درشکه خان از آن طرف گذر کرد خان اندر او نشسته باکر و فرو جوشی

1 فغان کن ماتم شمس المعالی شکست آمد بر این طاق هلالی

2 ز سوگش جامه ایام گردید سیاه و تیره چون رخت لیالی

3 جهان پر شد زغم تا از وجودش سرای عنصری گردید خالی

4 حکیمی کز هنر برتر نهاده است زنه گردون و هفت اختر نهالی

1 تخت با تاج همی گفت که ای افسر کی گر شهنشاه کند عزم سپاهان از ری

2 آذر افروزد در دشت عراق از آزار فروردین گردد بستان سپاهان در ری

3 کوه در زلزله افتد ز سم اسب یلان دشت پر لشکر جنگی شود از کشور وحی

4 تاج گفت آری گر شاه کند عزم سفر کس نماند که مراو را نشتابد از پی

1 ماه من بر برگ سوری ازغوان ساید همی وز دل سیمین صدف یاقوت تر زاید همی

2 بسدین درجش عقیق و لعل و مرجان پرورد باده گلگون بسیمین جام بپیماید همی

3 حریتم زان پسته خندان که ماهی چند روز با دل خونین لب اندر خنده بگشاید همی

4 حقه سیمش چو چشان منستی کز فراق بر گل سوری عقیق سوده پالاید همی

1 حاج باقر جان بقر بودی چرا بیقور گشتی گاو بودی خر شدستی مار بودی مور گشتی

2 فرض با منکر شدی بر فسق خود اقرار کردی بر تقلب های بی پایان خود مغرور گشتی

3 در هوای انگبین کندوی خود بر باد دادی با دلی سوراخ همچون لانه زنبور گشتی

4 فحش مفتی خورد از مفتی و زر دادی بزاری زر زرت شد بی نتیجه بی زر و بی زور گشتی

1 دانایی و تدبیر ز انفاق و کرم به انفاق و کرم نیز ز دینار و درم به

2 تا نیک ببخشند و بپوشند و نیوشند دینار و درم در کف اصحاب کرم به

3 شمشیر و قلم حامی ملکند بتحقیق اما دل بیدار ز شمشیر و قلم به

4 در مذهب من ساده دروغی به سزاوار زان راست که باور نشود جز بقسم به

1 ای ملک از همتت شد سبز چون بستان گیتی شادمان زی کز تو شد آباد شارستان گیتی

2 گشت محکم با اساس فکرتت بنیاد عالم ماند ستوار از پای همتت بنیان گیتی

3 گرنه عزمت سد شادی گرد عالم راست کردی سیل غم افکنده بودی رخنه در ارکان گیتی

4 راست گویم بی تو گیتی قالبی بیروح باشد زانکه گیتی چون تنستی و تو هستی جان گیتی

1 سراج الهدی حاج ملاعلی که نفسی زکی بود و حبری ملی

2 کنوز حکم در دلش مختفی رموز هدی از لبش منجلی

3 دلش گنجی از ما سوی الله تهی ز اسرار عین الیقین ممتلی

4 فلست اخاف من العاذلین و لم اخش مما یقولون لی