غزلیات در دیوان اشعار ادیب الممالک فراهانی

1 ای ملک از همتت شد سبز چون بستان گیتی شادمان زی کز تو شد آباد شارستان گیتی

2 گشت محکم با اساس فکرتت بنیاد عالم ماند ستوار از پای همتت بنیان گیتی

3 گرنه عزمت سد شادی گرد عالم راست کردی سیل غم افکنده بودی رخنه در ارکان گیتی

4 راست گویم بی تو گیتی قالبی بیروح باشد زانکه گیتی چون تنستی و تو هستی جان گیتی

1 مخور جانا فریب از گنج گیتی مشو اندوهگین از رنج گیتی

2 پیاده پیل گردد شاه ماتت همی در بازی شطرنج گیتی

3 همه دانشوران مستند و شیدا ز سحر و جادو و نیرنج گیتی

4 دل و چشم حکیمان خیره ماند ز افسون و دلال و غنج گیتی

1 حاج باقر جان بقر بودی چرا بیقور گشتی گاو بودی خر شدستی مار بودی مور گشتی

2 فرض با منکر شدی بر فسق خود اقرار کردی بر تقلب های بی پایان خود مغرور گشتی

3 در هوای انگبین کندوی خود بر باد دادی با دلی سوراخ همچون لانه زنبور گشتی

4 فحش مفتی خورد از مفتی و زر دادی بزاری زر زرت شد بی نتیجه بی زر و بی زور گشتی

1 گویند در دهی رفت بزغاله ای ببامی برطرف بام می کرد چون غافلان خرامی

2 طباخ آرزویش اندر تنور سینه در دیگ فکر می پخت هر دم خیال خامی

3 ناگاه دید در دشت پوینده ماده گرگی از مکر کرده شستی وز حیله بسته دامی

4 بزغاله را در آن بام از دور دید و شد پیش بنمود با تواضع بر روی او سلامی

1 تخت با تاج همی گفت که ای افسر کی گر شهنشاه کند عزم سپاهان از ری

2 آذر افروزد در دشت عراق از آزار فروردین گردد بستان سپاهان در ری

3 کوه در زلزله افتد ز سم اسب یلان دشت پر لشکر جنگی شود از کشور وحی

4 تاج گفت آری گر شاه کند عزم سفر کس نماند که مراو را نشتابد از پی

1 دیدم میان کوچه پیر لبو فروشی بار لبو نهاده پشت دراز گوشی

2 می گفت گرم و داغ است شیرین لبوی قندی وافکند از این ترانه اندر جهان خروشی

3 طفلان پی چغندر باجهد و سرعت اندر چون صوفئی قلندر دنبال دیگجوشی

4 ناگه درشکه خان از آن طرف گذر کرد خان اندر او نشسته باکر و فرو جوشی

1 چو سیف الدوله از سلسال باقی ریاض احمدی را گشت ساقی

2 حمیت ساخت با غیرت تحالف مروت کرد با همت تلاقی

3 ترقی یافت روح علم از آن پس که ابدان را نفوس اندر تراقی

4 رواقی ساخت بهر درس سادات که افلاطون در او آمد رواقی

1 فغان کن ماتم شمس المعالی شکست آمد بر این طاق هلالی

2 ز سوگش جامه ایام گردید سیاه و تیره چون رخت لیالی

3 جهان پر شد زغم تا از وجودش سرای عنصری گردید خالی

4 حکیمی کز هنر برتر نهاده است زنه گردون و هفت اختر نهالی

1 سراج الهدی حاج ملاعلی که نفسی زکی بود و حبری ملی

2 کنوز حکم در دلش مختفی رموز هدی از لبش منجلی

3 دلش گنجی از ما سوی الله تهی ز اسرار عین الیقین ممتلی

4 فلست اخاف من العاذلین و لم اخش مما یقولون لی

1 تاریک شد جهان ز ملال نظر علی دریا گریست خون ز خیال نظر علی

2 ابر آورد قطیفه زنهار در کنار گوید منم مصدق حال نظر علی

3 مرغ آورد بدیعه شوریده آشکار کز من شنو جواب و سئوال نظر علی

4 کوه از کنار خویش یم خرده ساز کرد در شستن حرام و حلال نظر علی