ابیات پراکندهٔ نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران ابوسعید ابوالخیر

1 چون نیست شدی هست ببودی صنما چون خاک شدی پاک شدی لاجرما

2 وای ای مردم داد زعالم برخاست جرم او کند و عذر مرا باید خواست

3 مرغی به سر کوه نشست و برخاست بنگر که از آن کوه چه افزود و چه کاست

4 بی غم دل کیست تا بدان مالم دست بی غم دل زنگیان شوریدهٔ مست

1 مرد باید که جگر سوخته چندان بودا نه همانا که چنین مرد فراوان بودا

1 کار چون بسته شود بگشایدا وز پس هر غم طرب افزایدا

1 خداوندا بگردانی بلا را ز آفتها نگه داری تو ما را

1 به حق هر دو گیسوی محمد زبون گردان زبردستان ما را

1 نسیما جانب بستان گذر کن بگو آن نازنین شمشاد ما را

2 به تشریف قدوم خود زمانی مشرف کن خراب آباد ما را

1 چون مرا دیدی تو او را دیده‌ای چون ورا دیدی تو دیدی مر مرا

1 گر من این دوستی تو ببرم تا لب گور بزنم نعره ولیکن ز تو بینم هنرا

1 گرفت خواهم زلفین عنبرین ترا به بوسه نقش کنم برگ یاسمین ترا

2 هر آن زمین که تو یک ره برو قدم بنهی هزار سجده برم خاک آن زمین ترا

3 هزار بوسه دهم بر سخای نامهٔ تو اگر ببینم بر مهر او نگین ترا

4 به تیغ هندی گو دست من جدا بکنند اگر بگیرم روزی من آستین ترا

1 در شب تاریک برداری نقاب از روی خویش مرد نابینا ببیند بازیابد راه را

2 طاقت پنجاه روزم نیست تا بینم ترا دلبرا شاها ازین پنجه بیفگن آه را

3 پنج و پنجاهم نباید هم کنون خواهم ترا اعجمی‌ام می‌ندانم من بن و بنگاه را