هستی که ظهور می‌کند در همه شی از ابوسعید رباعی 623
1. هستی که ظهور می‌کند در همه شی
خواهی که بری به حال او با همه پی
ای خالق ذوالجلال و ای بار خدای از ابوسعید رباعی 624
1. ای خالق ذوالجلال و ای بار خدای
تا چند روم دربدر و جای به جای
دارم صنم چهره برافروخته‌ای از ابوسعید رباعی 625
1. دارم صنم چهره برافروخته‌ای
وز خرمن دهر دیده بر دوخته‌ای
من کیستم آتش به دل افروخته‌ای از ابوسعید رباعی 626
1. من کیستم آتش به دل افروخته‌ای
وز خرمن دهر دیده بر دوخته‌ای
آنم که توام ز خاک برداشته‌ای از ابوسعید رباعی 627
1. آنم که توام ز خاک برداشته‌ای
نقشم به مراد خویش بنگاشته‌ای
ای غم که حجاب صبر بشکافته‌ای از ابوسعید رباعی 628
1. ای غم که حجاب صبر بشکافته‌ای
بی تابی من دیده و برتافته‌ای
من کیستم از خویش به تنگ آمده‌ای از ابوسعید رباعی 629
1. من کیستم از خویش به تنگ آمده‌ای
دیوانهٔ با خرد به جنگ آمده‌ای
یا پست و بلند دهر را سرکوبی از ابوسعید رباعی 630
1. یا پست و بلند دهر را سرکوبی
یا خار و خس زمانه را جاروبی
یا سرکشی سپهر را سرکوبی از ابوسعید رباعی 631
1. یا سرکشی سپهر را سرکوبی
یا خار و خس زمانه را جاروبی
عهدی به سر زبان خود بربستی از ابوسعید رباعی 632
1. عهدی به سر زبان خود بربستی
صد خانه پر از بتان یکی نشکستی
غم جمله نصیب چرخ خم بایستی از ابوسعید رباعی 633
1. غم جمله نصیب چرخ خم بایستی
یا با غم من صبر بهم بایستی
زلفت سیمست و مشک را کان گشتی از ابوسعید رباعی 634
1. زلفت سیمست و مشک را کان گشتی
از بسکه بجستی تو همه آن گشتی