رباعیات در دیوان اشعار فرخی یزدی

1 من حسرت آب زندگانی نخورم وز خوان جهان جز کف نانی نخورم

2 چون زندگیم غم جهان خوردن بود مردم که دگر غم جهانی نخورم

1 سردسته حزب هر چه هستند همه سر تا سر بقدم خویش پرستند همه

2 افرادی اگر در آن میان یافت شود از ساده دلی آلت دستند همه

1 از روز ازل عاشقی آموخت دلم از عشق چو شمع شعله افروخت دلم

2 تا خاک مرا دهد بباد آتش عشق از دیده نریخت آب تا سوخت دلم

1 ای ملت آرین وفاداری کن در خدمت نوع خود فداکاری کن

2 اکنون که به بحر ناز و نعمت غرقی قحطی زدگان روس را یاری کن

1 چندی ز هوس باده پرستی کردم می خوردم و از غرور مستی کردم

2 چون پای امیدواریم خورد بسنگ دیدم که عبث دراز دستی کردم

1 روزی که ز دل بانگ خبردار زنیم صد طعنه به سالار و به سردار زنیم

2 هر کس که بود ناقض قانون، او را «منصور» بود گر همه بردار زنیم

1 آسوده در این دیر کهن نیست کسی بی درد و غم و رنج محن نیست کسی

2 یاران شرکای موقع منفعتند هنگام ضرر شریک من نیست کسی