غزلیات در دیوان اشعار فرخی یزدی

1 بی چیزی من اگر چه پابست مرا غم نیست که تاب نیستی هست مرا

2 با بی سر و پائی ز قناعت دایم سرمایه روزگار در دست مرا

1 تن یافت برهنگی ز بی رختی ما دل تن بقضا داد ز جان سختی ما

2 چون دید غم و محنت ما را شب عید بگرفت عزای روز بدبختی ما

1 از بسکه زند نوای غم چنگی ما اندوه کند عزم همآهنگی ما

2 شادی و گشایش جهان کافی نیست در موقع غم برای دل تنگی ما

1 دردا که ز جهل درد نادانی ما چون سلسله شد جمع پریشانی ما

2 با حق قضاوت اجانب امروز یک داغ سیاهیست به پیشانی ما

1 ای آنکه ترا به دل نه شک است و نه ریب آگاه ز حال خضر و چوپان شعیب

2 خوش باش که گر خبر به طوفان ندهند هر روز بگیرد خبر از مخبر غیب

1 در این ره سخت گر شود پای تو سست از دست شکستگان شوی رنجه درست

2 هر چیز که خواستی مهیا کردند گر مرد هنروری کنون نوبت تست

1 در موقع سخت می نباید شد سست کز عزم، شکسته را توان کرد درست

2 خورشید موفقیت رخشان را در سایه اتفاق می باید جست

1 امروز محصلین ز اعلی تا پست دارند کل اندر کف و بیرق در دست

2 یعنی که به قحطی‌زدگان رحم کنید ای ملت با عاطفه نوع‌پرست

1 پیش همه منفعت اگر مطلوب است در نفع چرا این بد و آن یک خوب است

2 سودی که زیان ندارد از بهر عموم سودیست که جوینده آن محبوب است

1 با طبع بلند قصر قیصر هیچ است دارائی دارا و سکندر هیچ است

2 با خانه بدوشی ببر همت ما صد قافله گنج خانه زر هیچ است