مقطعات رشیدالدین وطواط

1 خرد نزدیک دولت رفت و گفتا که : می خواهم که با من یار باشی

2 جوابش داد دولت ، گفت : جایی که من باشم تو خود ناچار باشی

1 نگردد رزق خلق افزون بطاعت و نه نقصان پذیرد از معاصی

2 و لیکن طاعت و عصیان دهد بر در آن روزی که یؤخذ بالنواصی

1 قطب دین ، گر برفت نصرة دین شد بشمشیر ملک را قاضی

2 خلد الله دولة الباقی قدس الله مهجة الماضی

1 چون ز شعبان گذشت بیست ، مباش بشب و روز بی شراب دمی

2 همه جام بزرگ خواه ، که خرد نکند وقت احتمال همی

1 من همان گویم کان لاشه خرک گفت و می کند بسختی جانی

2 چه کنم ؟ بار کشم ، راه روم که مرا نیست جزین درمانی

3 یا بمیرم من و یا خر بنده یا بود راه مرا پایانی

1 اجل مجد دین ، در بلا و عنا ز ناله چو نالم ، ز مویه چو موی

2 تو دانی که : در حسن رأی ملک چه آید ز احداث ما را بروی ؟

3 اگر هیچ دانی ، شود ممکنت ؟ فراغ دل من بنوعی بجودی

4 بآب شفاعت ، که مقبول باد ز رخسار من گرد محنت بشوی

1 تاج دین ، در بسیط عالم نیست بی ثنای تو هیچ دانایی

2 نه چو قدر تو هست گردونی نه چو جود تو هست دریایی

3 اختران سپهر کی بینند همچو رأی تو کار فرمایی؟

4 پست باشد بپیش همه تو هر کجا چرخ راست بالایی

1 سرای ترا ، شهریارا ، ز نزهت بهر گوشه صد بوستانست گویی

2 بروزی رسند از در او خلایق در او در آسمانست گویی