سزاوار شکر آفریننده ییست از واعظ قزوینی مثنوی 1
1. سزاوار شکر آفریننده ییست
که هر قطره از وی دل زنده ییست
الهی به یکتایی وحدتت از واعظ قزوینی مثنوی 2
1. الهی به یکتایی وحدتت
بزخاری قلزم رحمتت
فرازنده دست و تیغ زبان از واعظ قزوینی مثنوی 3
1. فرازنده دست و تیغ زبان
چنین کرده تسخیر ملک بیان
چنین تا رسید از خراسان از واعظ قزوینی مثنوی 4
1. چنین تا رسید از خراسان خبر
به درگاه آن عادل دادگر
چو آماده شد لشکر کینه خواه از واعظ قزوینی مثنوی 5
1. چو آماده شد لشکر کینه خواه
به سوی خراسان روان گشت شاه
چه درگاه؟ درگاه شاه گزین! از واعظ قزوینی مثنوی 6
1. چه درگاه؟ درگاه شاه گزین!
امام هدی، قبله هشتمین!
ز بهر طواف حریمی چنین از واعظ قزوینی مثنوی 7
1. ز بهر طواف حریمی چنین
قدم ساخت از سر شهنشاه دین
وزآن سو چو شیبانی بدگهر از واعظ قزوینی مثنوی 8
1. وزآن سو چو شیبانی بدگهر
شنید این خبرهای وحشت اثر
چنین گفت شاه فلک اقتدار از واعظ قزوینی مثنوی 9
1. چنین گفت شاه فلک اقتدار
بگردان دانا دل هوشیار
کشیدند گردون تکی با شکوه از واعظ قزوینی مثنوی 10
1. کشیدند گردون تکی با شکوه
چو خورشید یکسان برش دشت و کوه
چو دید آن چنان شیبک بدگهر از واعظ قزوینی مثنوی 11
1. چو دید آن چنان شیبک بدگهر
برون شد شراب غرورش ز سر
چه عبرت از این خوبتر ای از واعظ قزوینی مثنوی 12
1. چه عبرت از این خوبتر ای گزین
که شد تاجداری چنان این چنین؟!