قصاید در دیوان اشعار واعظ قزوینی

1 باز الوان پوش شد، پیرانه سر باغ جهان میکند گلزار پرافشانی، از برگ خزان

2 یافت از فیض هوا هر نخل جان تازه یی آمد آب رفته عشرت بجوی گلستان

3 خنده گر خیزد بجای اشکم از دل، دور نیست کز پیاز امروز دیگر میکند گل زعفران

4 بهر صید دل، ز هر برگ خزان بر شاخسار زد دگر دستی بترکش شاهد پیر جهان

1 نیست در اقلیم هستی ای دل محنت قرین آن قدر شادی که کس خندد بوضع آن و این

2 چون رحم دان تنگنای دهر پر آشوب را روز و شب میبایدت خون خورد در وی چون جنین

3 هان نباشد ذره یی مهر و وفا در زیر چرخ هان ندارد قطره یی آب حیا روی زمین

4 گریه ها در خنده ها، چون خرده ها در گل نهان سوزها در سورها، چون شمعها در انگبین