مفردات در دیوان اشعار طبیب اصفهانی

1 به غیر از وصل نبود چاره‌ای هجر عزیزان را که چشم از توتیا روشن نگردد پیر کنعان را

1 شکاف سینه رهبر شد به دل غم‌های عالم را تواند جاده خضر راه گردد کاروانی را

1 رخ مپوش از من سرت گردم که چون شمع سحر در بساط چشم حیرانم نگاهی بیش نیست

1 مردم از هجر و همان در پی آزار منست که درین شهر به بیرحمی دلدار منست؟

1 بنگر که یار خاطر ما شاد می‌کند با غیر هم‌نشین و مرا یاد می‌کند

1 تو که خفته ای به راحت دل تو خبر ندارد که شب دراز هجران زقفا سحر ندارد

1 دلبر آن به که به آزار دلم شاد کند کعبه ویران کند و بتکده آباد کند

1 در لجه ای که هیچ نشان از کران نبود در گل نشست کشتی ما و گران نبود

1 نگفتم غنچه دل هرگزم خندان نخواهد شد گلی کافسرد اگر خندان شود چندان نخواهد شد

1 به این ذوق گرفتاری که من دارم زهی حسرت که صیاد از کمین رفت و نیفتادیم در دامش