قطعات در دیوان اشعار طبیب اصفهانی

1 می‌رود از خویش دل چون دیده حیران می‌شود ای خوش آن عاشق که محو روی جانان می‌شود

2 دور از انصافست از بهر دعا برداشتن آشنا دستی که با چاک گریبان می‌شود

1 روشن چراغ عشق زداغ دل منست پروانه را سرشت ز آب و گل منست

2 آزاده را به کار گشا احتیاج نیست مانند سرو و عقده دل حاصل منست

1 گر فلک سازد جدا از آن گوهر یکتا مرا چون صدف گردد کف افسوس سرتاپا مرا

2 ترسم آن آتش که از عشق تو سوزد بر سرم رفته‌رفته افکند مانند شمع از پا مرا

1 گرچه ما را دسترس بر دامن آن ماه نیست شکرلله از گریبان دست ما کوتاه نیست

2 می‌کند دلجویی احباب ما را بی‌حضور وقت آن کس خوش که از حالش کسی آگاه نیست

1 تو میر کاروانی و ماخسته رهروان غافل زرهروران مشو ای میر کاروان

2 در محفلی که چهره فروزی به گرد تو چون هاله گرد ماه نشینند نیکوان

1 دیده ام گر تشنه دیدار باشد دور نیست تربیت او را چو گوهر جز در آب شور نیست

2 عارفان را لحظه ای در بحر هستی چون حباب خانه دل در هوای عشق او معمور نیست

1 بس که ساغر چشم مخمورش ز خون دل گرفت رنگ خون مژگان او چون خنجر قاتل گرفت

2 خوشدلی در طالع من نیست گویا روزگار در سرشتم آب از چشم تری در گل گرفت

1 در جهان از داوری هرگز نیاید داوری کو روا دارد ستم بر محرمان لشکری

2 نقد فرصت چون ز دستم رفت گشتم دیده‌ور دادم از کف چون گهر را کرد بختم گوهری

1 عمریست دلم از غم دوران گله دارد آئینه ام از نقش پریشان گله دارد

2 ناموس کند شکوه بسی از من رسوا زآلودگی ام پاکی دامان گله دارد

1 عیب مکن جان من گرمی بازار نیست بنده شایسته ام، خواجه خریدار نیست

2 باکه توان گفت این کز ستم او مرا شکوه بسیار هست قوت گفتار نیست