دست بر زلفش زدم، از شاطرعباس صبوحی دوبیتی 1
1. دست بر زلفش زدم، شب بود، چشمش مست خواب
برقع از رویش گشودم تا درآید آفتاب
چون قهوه بدست گیرد از شاطرعباس صبوحی دوبیتی 2
1. چون قهوه بدست گیرد آن حب نبات
از عکس رُخش قهوه شود آب حیات
چشمان تو با فتنه از شاطرعباس صبوحی دوبیتی 3
1. چشمان تو با فتنه به جنگ آمده است
ابروی تو غارت فرنگ آمده است
هر قدر زلف تو ای سلسله از شاطرعباس صبوحی دوبیتی 4
1. هر قدر زلف تو ای سلسله مو سلسله دارد
به همان قدر دلم از تو ستمگر گله دارد
ابروی تو رفته رفته از شاطرعباس صبوحی دوبیتی 5
1. ابروی تو رفته رفته تا گوش آمد
گیسوی تو حلقه حلقه تا دوش آمد
کشید نقش تو نقاش از شاطرعباس صبوحی دوبیتی 6
1. کشید نقش تو نقاش و اشتباه کشید
به جای آنکه کشد آفتاب ماه کشید
دست برزخ گرفت و سوخت از شاطرعباس صبوحی دوبیتی 7
1. دست برزخ گرفت و سوخت مرا
نیست این سوختن ز حکمت دور
در آب پر غراب افتاده از شاطرعباس صبوحی دوبیتی 8
1. در آب پر غراب افتاده مگیر
یا تودهٔ مشک ناب افتاده مگیر
هر روز گرفت خانهٔ از شاطرعباس صبوحی دوبیتی 9
1. هر روز گرفت خانهٔ کعبه شرف
از مولد شیر حق، شهنشاه نجف
نموده گوشهٔ ابرو از شاطرعباس صبوحی دوبیتی 10
1. نموده گوشهٔ ابرو به من مهی لب بام
هلال یک‌شبه دیدم به روی بدر تمام
مُردَم از حَسرَتِ از شاطرعباس صبوحی دوبیتی 11
1. مُردَم از حَسرَتِ آهورَوِشان و رَمِشان
من ندانم به چه تدبیر به دام آرَمِشان
خیّاط پسری بود از شاطرعباس صبوحی دوبیتی 12
1. خیّاط پسری بود به دستش ماکو
گفتم که دلی که برده‌ای از ما کو