رباعیات در دیوان اشعار سیف فرغانی

1 شب نیست که از غمت دلم جوش نکرد واز بهر تو زهر اندهی نوش نکرد

2 ای جان جهان هیچ نیاوردی یاد آن را که تراهیچ فراموش نکرد

1 کردم همه عمر آنچه نمی باید کرد از کرده او حذر نمی شاید کرد

2 امروز چنینم و ندانم فردا تا با من بیچاره چه فرماید کرد

1 گر زان توام هردو جهانم بستان باکی نبود سود و زیانم بستان

2 باز آی بپرسش و ببین چشم ترم لب بر لب خشکم نه و جانم بستان

1 در دیدن این مدینه زمزم آب از مکه اگر سعی کنی هست صواب

2 زیرا که درو مقام دادر امروز رکنی که ازو کعبه دلهاست خراب

1 عشقت جگرم خورد و بدل روی آورد رنگ از رخ من برد زتو بوی آورد

2 پای از در تو باز نگیرم که مرا سودای توسر گشته درین کوی آورد

1 ایام چو بست کهربا بر دستت بی جرم بریخت خون ما بر دستت

2 سلطان غمت خنجر خود سوهان زد تا کشته شود چو من گدا بردستت

1 خط تو که ننوشت کسی زآن سان خوش چون شمع وصال در شب هجران خوش

2 آورد ببنده شاهدی خوش گرچه شاهد که خط آرد نبود چندان خوش

1 جعفر که ز رخ ماه تمامی دارد در شهر بلطف و حسن نامی دارد

2 با لشکر حسن در میان خوبان زآنست مظفر که حسامی دارد

1 دل در طلب تو خستگیها دارد کارش ز غم تو بستگیها دارد

2 هر چند که پشت لشکر هستیم اوست زان روی بسی شکستگیها دارد

1 ای نقطه دهن خطت عجب دایره است وز مشک ترا بگرد لب دایره است

2 بر روز رخت چو صبح صادق پیداست کین خط تو گرد مه ز شب دایره است