رباعیات در دیوان اشعار سیف فرغانی

1 در دیدن این مدینه زمزم آب از مکه اگر سعی کنی هست صواب

2 زیرا که درو مقام دادر امروز رکنی که ازو کعبه دلهاست خراب

1 ایام چو بست کهربا بر دستت بی جرم بریخت خون ما بر دستت

2 سلطان غمت خنجر خود سوهان زد تا کشته شود چو من گدا بردستت

1 ای نقطه دهن خطت عجب دایره است وز مشک ترا بگرد لب دایره است

2 بر روز رخت چو صبح صادق پیداست کین خط تو گرد مه ز شب دایره است

1 ای سوخته شمع مه ز تاب رویت وز خط تو افزون شده آب رویت

2 این طرفه که دل گرم نشد با تو مرا جز وقت زوال آفتاب رویت

1 دل در طلب تو خستگیها دارد کارش ز غم تو بستگیها دارد

2 هر چند که پشت لشکر هستیم اوست زان روی بسی شکستگیها دارد

1 در خانه دل عشق تو مجمع دارد و از دادن جان کار تو مقطع دارد

2 در شعر تخلص بتو کردم که وجود نظمیست که از روی تو مطلع دارد

1 جعفر که ز رخ ماه تمامی دارد در شهر بلطف و حسن نامی دارد

2 با لشکر حسن در میان خوبان زآنست مظفر که حسامی دارد

1 کردم همه عمر آنچه نمی باید کرد از کرده او حذر نمی شاید کرد

2 امروز چنینم و ندانم فردا تا با من بیچاره چه فرماید کرد

1 شب نیست که از غمت دلم جوش نکرد واز بهر تو زهر اندهی نوش نکرد

2 ای جان جهان هیچ نیاوردی یاد آن را که تراهیچ فراموش نکرد

1 عشقت جگرم خورد و بدل روی آورد رنگ از رخ من برد زتو بوی آورد

2 پای از در تو باز نگیرم که مرا سودای توسر گشته درین کوی آورد