قصاید و قطعات در دیوان اشعار سیف فرغانی

1 گر خوهی ای محتشم کز جمع درویشان شوی ترک خود کن تا تو نیز از زمرهٔ ایشان شوی

2 رو بدست عشق زنجیر ادب بر پای نه وآنگه این در زن که اندر حلقه مردان شوی

3 گر وصال دوست خواهی دوست گردی عاقبت هرچه اول همتت باشد بآخر آن شوی

4 مردم بی عشق مارند و جهان ویرانه یی دل بعشق آباد کن تا گنج این ویران شوی

1 ای تن‌آرامی که خون جان به گردن می‌بری راحت جان ترک کرده زحمت تن می‌بری

2 تن‌پرستی ترک کن چون عشق کردی اختیار رو به کار دوست داری بار دشمن می‌بری

3 با یزید انبازی اندر خون شاهی چون حسین چون تو در حرب از برای شمر جوشن می‌بری

4 رنج بردن در طریق عاشقی بیهوده نیست در نکویان بدگمانی گر چنین ظن می‌بری

1 ای زبده جهان ز جهان نازنین تویی واندر خور ثنای جهان آفرین تویی

2 در پای تو فشانم اگر دست رس بود این نازدیده جان که چو جان نازنین تویی

3 از پشت آسمانت ملک می کند خطاب کای به ز روی مه مه روی زمین تویی

4 تو برتری ز وصف و نهاذن نمی توان حدی درو که گفت توان این چنین تویی

1 ای ز بازار جهان حاصل تو گفتاری عمر تو موسم کارست و جهان بازاری

2 اندرآن روز که کردار نکو سود کند نکند فایده گر خرج کنی گفتاری

3 همچو بلبل که برافراز گلی بنشیند چند گفتی سخن و هیچ نکردی کاری

4 ظاهر آنست که بی زاد و تهی دست رود گر ازین مزرعه کس پر نکند انباری

1 ای صبا بادم من کن نفسی همراهی بسوی شاه بر از من سخنی گر خواهی

2 قدوه و عمده شاهان جهان غازان را از پریشانی این ملک بده آگاهی

3 گو درین مصر که فرعون درو صد بیشست نان عزیزست که شد یوسف گندم چاهی

4 گو بدان ای بوجود تو گرفته زینت کرسی مملکت و مسند شاهنشاهی