الباب التاسع فیالحکمة والامثال و مثالب شعراء‌المدّعین ومذّمة‌الاطباء والمنجّمین در حدیقة الحقیقه و شریعة الطریقه سنایی غزنوی

1 دو ازین هفتگانه نحس نهند در همه وقتها بَد و تبهند

2 دو ازو در نهاد مسعودند فاعل خیر و منبع جودند

3 دو از این معتدل به خیر و به شر متوسّط به حال یکدیگر

4 شمس خود کدخدای گردونست نیرّست از کواکبان چونست

1 جوهر آتش است بعد از هفت که ازو دل بخست و زهره بکفت

2 بعد از آتش فضا و جوِّ هوا که زوی تا به مرکز است ملا

3 بحر اخضر سوم نتیجهٔ اوست آن یکی قشر و آن دگر چون پوست

4 اغبر تیره چارمین ارکان پس نبات و معادن و حیوان

1 حمل و ثور و پیکر جوزا سرطان و اسد دلیل بقا

2 خوشهٔ خاک و کفّهٔ میزان عقرب مائی و زنار کمان

3 جدی خاکی و دلو و حوت بهم از هوا و ز آب داده رقم

4 برّه و شیر ناریست و کمان گاو و خوشه و بز ز خاک گران

1 شرف آفتاب در حملست شرف ماه گاو بی‌جدلست

2 راس را خانهٔ شرف جوزاست سرطان آنکه مشتری را جاست

3 شرف تیر خوشه آمد و پس مر زحل را شرف ترازو و بس

4 مز ذنب را شرف کمان آمد ملک بهرام جدی از آن آمد

1 اختراعی چنین هرآنکه نهاد راه در داد و لیک در نگشاد

2 خلق را جمله کرد سرگردان وآنچه کرد از عمل تبه کرد آن

3 شخص گاهی که در شمار آید مادرش اوّلین به کار آید

4 بعد از آن خانهٔ نحوس و سعود که درآمد وی از عدم به وجود

1 بود وقتی منجّمی کانا همچو اهل زمانه نابینا

2 پادشاهی ورا به خدمت خواند گاه و بی‌گاه پیش خود بنشاند

3 پادشا مر ورا سؤالی کرد مشکلش از ره محالی کرد

4 پادشا زیرک و جهان‌بین بود ظاهر و باطنش پر از دین بود

1 غافلند این منجّمان از کار نیست در کارشان دل بیدار

2 همه را زرق و حیلت است آلت نیست از علم و حلمشان عدّت

3 شمس کز کرّه هست در مقدار ز صد و بیست و چار بار شمار

4 خانه او را اسد نهادستند دور دور از خرد فتادستند

1 پس از آدم هر آنچ ز آدم زاد آدمی خوانمش به اصل و نژاد

2 نتوانم که گویمش مردم زانکه در سرِ این سخن مردم

3 مردمی عالمی دگر باشد کم کسی را ازو خبر باشد

4 گرچه از روی اصل در دو سرای کمتر از سگ نیافرید خدای