به نام خدایی که با تیره خاک از سلمان ساوجی فراق نامه 1
1. به نام خدایی که با تیره خاک
بر آمیخت این جوهر جان پاک
الهی، الهی، خطا کرده‌ایم از سلمان ساوجی فراق نامه 2
1. الهی، الهی، خطا کرده‌ایم
تو بر ما مگیر آنچه ما کرده‌ایم
رسولی که پا بر عرش سود از سلمان ساوجی فراق نامه 3
1. رسولی که پا بر عرش سود
ز پایش سر عرش را تاج بود
الا ای جگر گوشه فرزند من، از سلمان ساوجی فراق نامه 4
1. الا ای جگر گوشه فرزند من،
تو ای قره العین دلبند من
شنیدم که شاهی به ایران زمین از سلمان ساوجی فراق نامه 5
1. شنیدم که شاهی به ایران زمین
سزاوار دیهیم و تاج و نگین
بهاران که خندان شدی نسترن از سلمان ساوجی فراق نامه 6
1. بهاران که خندان شدی نسترن
چو مینا شدی دشت و مینو چمن
چو بنمودی از برج مه مهر چهر از سلمان ساوجی فراق نامه 7
1. چو بنمودی از برج مه مهر چهر
شدی چرخ را گرم با خاک مهر
به وقتی که باد خزان خاستی از سلمان ساوجی فراق نامه 8
1. به وقتی که باد خزان خاستی
رزان را به زیور بیاراستی
کجا تاختی خسرو خاروان از سلمان ساوجی فراق نامه 9
1. کجا تاختی خسرو خاروان
عنان بر زمستان گه آسمان
شبی همچو روز قیامت دراز از سلمان ساوجی فراق نامه 10
1. شبی همچو روز قیامت دراز
پریشان چو موی بتان طراز
سر نامه بنوشت نام خدای از سلمان ساوجی فراق نامه 11
1. سر نامه بنوشت نام خدای
خدای جهانداور رهنمای
که آب روان بخش در جویبار از سلمان ساوجی فراق نامه 12
1. که آب روان بخش در جویبار
به پرورد سرو سهی در کنار