فراق نامه سلمان ساوجی

1 ‌سر نامه بنوشت نام خدای خدای جهانداور رهنمای

2 رسانندهٔ عاشقان را به کام رهانندهٔ بستگان را ز دام

3 نگارندهٔ گلشن لاجورد برآرندهٔ گنبد سالخورد

4 فروزندهٔ شمع و ناهید مهر فرازندهٔ طاق مینا سپهر

1 که آب روان بخش در جویبار به پرورد سرو سهی در کنار

2 اگر بر سرش تند بادی گذشت دل نازک آب آشفته گشت

3 چو سر بر کشید و فرو برد پای زبر دست گشت و شدش دل ز جای

4 به دل گفت کز آب من برترم چرا منت او بود بر سرم

1 همین قصه می‌کرد مرغی به باغ ز درد جدائیش در سینه داغ

2 شب تیره تا روز روشن نخفت غم یار خود با دل ریش گفت

3 برآمد به گوش ملک زاری‌اش بدانست کز چیست بیماری‌اش

4 بدو گفت کای یار دمساز من تویی در غم دوست انباز من

1 از آن پس چو آمد به شاه آگهی کز آن دانه در صدف شد تهی

2 چو ابر از دل آتشین آه زد دو دریا بر آورد و بر ماه زد

3 چو گل جامه را کرد صد جای چاک چو باد صبا بر سر افشاند خاک

4 نشسته ملک بر سر خاک او کنان نوحه بر سروچالاک او

1 الا ایکه داری امید وصال به یکبارگی از جدایی مثال

2 فراق و وصال است عیش و اجل در این هردو هستند یاس و امل

3 امید وصال است در اشتیاق ولی در وصال است بیم فراق

4 امید نعیم است و بیم جحیم به هر حال امید بهتر که بیم