رباعیات در دیوان اشعار سعیدا

1 دوری ز خیالات هوا تجرید است دل چون ز همه یگانه شد تفرید است

2 هر دم که به یاد تو روم نوروز است هر گاه که قربان تو گردم عید است

1 ای آن که تو را شاه و گدا یکسانند واندر طلبت به جان و دل پویانند

2 خورشید و مه و ستاره و چرخ و فلک در دایرهٔ حکم تو سرگردانند

1 قومی با خویش اعتباری دارند با خلق ز کبر، گیر و داری دارند

2 خوشحال کسانی که به هر حال به دست یا جام شراب یا نگاری دارند

1 من خانهٔ آن ماه جبین می دانم گاهی به گمان گه به یقین می دانم

2 عمرم همه در راه یقین شد از دست اما نرسیدم به یقین می دانم

1 ای بسته میان تو کمر بر دل و جان بادا دو جهان فدای آن موی میان

2 یک دل بی زخم تیغ ابروی تو نیست در دست تو یک کمان و عالم قربان

1 آتش گشتم در جگر انداخت مرا چون باد شدم در به در انداخت مرا

2 گر خاک شدم، چرخ لگدکوبم کرد گر آب شدم از نظر انداخت مرا

1 فردا که ز مشکلات حل می طلبند کی از تو ترانه و غزل می طلبند؟

2 آوازه فکنده ای که کار آسان است اینها [همه ] قول است عمل می طلبند

1 تا مشعل دید عیب خامش کردیم فکر بد و نیک را فرامش کردیم

2 ز آرایش دهر خوش نیامد چیزی الا ز میانه خلق را خوش کردیم

1 تا پای تو سر، سر تو تا پا نشود از رشتهٔ کار تو گره وانشود

2 نفست گوید فنا شدم حق گشتم باور نکنی که خر مسیحا نشود

1 تا صبح نشستم من و جان بر در دل دیشب که نهان بود ز من پیکر دل

2 من دور و تو در دلم خدا می داند تا روز چها گذشته است از سر دل