رباعیات در دیوان اشعار سعیدا

1 آن را که همیشه با خدا تعظیم است نی دغدغه از بهشت و ز آتش بیم است

2 او را تو به چشم کم نبینی زینهار در مرتبه آدم است ابراهیم است

1 کوه غم یار کندن آسان نشود تا تیشهٔ طبع نفس، سوهان نشود

2 در قلهٔ قاف عشق دل جا نکند تا صاف تر از لعل بدخشان نشود

1 گاهی نزدیک و گاه دورم از تو گه مضطرب و گاه صبورم از تو

2 گه عین گنه کنی و گه عین صواب من روز و شبم ظلمت و نورم از تو

1 ساقی آورد ساغری بگزیده گفتا که بگیر ای ز من رنجیده

2 بگرفتم و نوشیدم و از خود رفتم برخاسته و نشسته و خوابیده

1 ای نفس و هوا برده دلت را، جان کو؟ ای داده به تن نقد روان جانان کو؟

2 چون تازه مسلمان به هوای دنیا دین را بر باد داده ای، ایمان کو؟

1 من بندهٔ عشق، عشق مولای من است من مرده، دم عشق، مسیحای من است

2 گفتم با عشق جای معشوق کجاست گفت ای بی عقل هر کجا جای من است