زخم بالای یکدگر بزنند از سعدی شیرازی مثنوی 13
1. زخم بالای یکدگر بزنند
بخراشند و مرهمی نکنند
...
چه رند پریشان شوریده از سعدی شیرازی مثنوی 14
1. چه رند پریشان شوریده بخت
چه زاهد که بر خود کند کار سخت
...
دشنام تو سر به سر شنیدم از سعدی شیرازی مثنوی 15
1. دشنام تو سر به سر شنیدم
امکان مقاومت ندیدم
...
دانی چه بود کمال انسان از سعدی شیرازی مثنوی 16
1. دانی چه بود کمال انسان
با دشمن و دوست لطف و احسان
...
سگ بر آن آدمی شرف دارد از سعدی شیرازی مثنوی 17
1. سگ بر آن آدمی شرف دارد
کو دل دوستان بیازارد
...
غم نه بر دل که گر نهی بر از سعدی شیرازی مثنوی 18
1. غم نه بر دل که گر نهی بر کوه
کوه گردد ز بار غصه ستوه
...
سخن زید نشنوی بر عمرو از سعدی شیرازی مثنوی 19
1. سخن زید نشنوی بر عمرو
تا ندانی نخست باطن امر
...
همه فرزند آدمند بشر از سعدی شیرازی مثنوی 20
1. همه فرزند آدمند بشر
میل بعضی به خیر و بعضی شر
...
همه دانند لشکر و میران از سعدی شیرازی مثنوی 21
1. همه دانند لشکر و میران
که جوانی نیاید از پیران
...
اگر هوشمندی مکن جمع مال از سعدی شیرازی مثنوی 22
1. اگر هوشمندی مکن جمع مال
که جمعیتت را کند پایمال
...
این دغل دوستان که می‌بینی از سعدی شیرازی مثنوی 23
1. این دغل دوستان که می‌بینی
مگسانند دور شیرینی
...
هر که را باشد از تو بیم از سعدی شیرازی مثنوی 24
1. هر که را باشد از تو بیم گزند
صورت امن ازو خیال مبند
...