خوشا وقت شوریدگان غمش از سعدی بوستان 1
1. خوشا وقت شوریدگان غمش
اگر زخم بینند و گر مرهمش
تو را عشقِ همچون خودی ز آب و گل از سعدی بوستان 2
1. تو را عشقِ همچون خودی ز آب و گل
رباید همی صبر و آرام دل
چو عشقی که بنیاد آن بر هواست از سعدی بوستان 3
1. چو عشقی که بنیاد آن بر هواست
چنین فتنه‌انگیز و فرمانرواست،
شنیدم که وقتی گدازاده‌ای از سعدی بوستان 4
1. شنیدم که وقتی گدازاده‌ای
نظر داشت با پادشازاده‌ای
شنیدم که بر لحن خنیاگری از سعدی بوستان 5
1. شنیدم که بر لحن خنیاگری
به رقص اندر آمد پری پیکری
یکی شاهدی در سمرقند داشت از سعدی بوستان 6
1. یکی شاهدی در سمرقند داشت
که گفتی به جای سمر قند داشت
یکی تشنه می‌گفت و جان می‌سپرد از سعدی بوستان 7
1. یکی تشنه می‌گفت و جان می‌سپرد
خنک نیکبختی که در آب مرد
چنین نقل دارم ز مردان راه از سعدی بوستان 8
1. چنین نقل دارم ز مردان راه
فقیران منعم، گدایان شاه
شنیدم که پیری شبی زنده داشت از سعدی بوستان 9
1. شنیدم که پیری شبی زنده داشت
سحر دست حاجت به حق بر فراشت
یکی در نشابور دانی چه گفت از سعدی بوستان 10
1. یکی در نشابور دانی چه گفت
چو فرزندش از فرض خفتن بخفت؟
شکایت کند نوعروسی جوان از سعدی بوستان 11
1. شکایت کند نوعروسی جوان
به پیری ز داماد نامهربان