خوشا وقت شوریدگان غمش از سعدی شیرازی بوستان 1
1. خوشا وقت شوریدگان غمش
اگر زخم بینند و گر مرهمش
...
تو را عشقِ همچون خودی از سعدی شیرازی بوستان 2
1. تو را عشقِ همچون خودی ز آب و گل
رباید همی صبر و آرام دل
...
چو عشقی که بنیاد آن بر از سعدی شیرازی بوستان 3
1. چو عشقی که بنیاد آن بر هواست
چنین فتنه‌انگیز و فرمانرواست،
...
شنیدم که وقتی گدازاده‌ای از سعدی شیرازی بوستان 4
1. شنیدم که وقتی گدازاده‌ای
نظر داشت با پادشازاده‌ای
...
شنیدم که بر لحن خنیاگری از سعدی شیرازی بوستان 5
1. شنیدم که بر لحن خنیاگری
به رقص اندر آمد پری پیکری
...
یکی شاهدی در سمرقند داشت از سعدی شیرازی بوستان 6
1. یکی شاهدی در سمرقند داشت
که گفتی به جای سمر قند داشت
...
یکی تشنه می‌گفت و جان از سعدی شیرازی بوستان 7
1. یکی تشنه می‌گفت و جان می‌سپرد
خنک نیکبختی که در آب مرد
...
چنین نقل دارم ز مردان از سعدی شیرازی بوستان 8
1. چنین نقل دارم ز مردان راه
فقیران منعم، گدایان شاه
...
شنیدم که پیری شبی زنده از سعدی شیرازی بوستان 9
1. شنیدم که پیری شبی زنده داشت
سحر دست حاجت به حق بر فراشت
...
یکی در نشابور دانی چه از سعدی شیرازی بوستان 10
1. یکی در نشابور دانی چه گفت
چو فرزندش از فرض خفتن بخفت؟
...
شکایت کند نوعروسی جوان از سعدی شیرازی بوستان 11
1. شکایت کند نوعروسی جوان
به پیری ز داماد نامهربان
...