ز حد بگذشت مشتاقی و صبر اندر غمت یارا از سعدی مفرد 1
1. ز حد بگذشت مشتاقی و صبر اندر غمت یارا
به وصل خود دوایی کن دل دیوانه ما را
می‌ندانم چکنم چاره من این دستان را از سعدی مفرد 2
1. می‌ندانم چکنم چاره من این دستان را
تا به دست آورم آن دلبر پردستان را
ای مسلمانان فغان زان نرگس جادو فریب از سعدی مفرد 3
1. ای مسلمانان فغان زان نرگس جادو فریب
کو به یک ره برد از من صبر و آرام و شکیب
قیامتست سفر کردن از دیار حبیب از سعدی مفرد 4
1. قیامتست سفر کردن از دیار حبیب
مرا همیشه قضا را قیامتست نصیب
چشم تو طلسم جاودانست از سعدی مفرد 5
1. چشم تو طلسم جاودانست
یا فتنهٔ آخرالزمانست
حالم از شرح غمت افسانه ایست از سعدی مفرد 6
1. حالم از شرح غمت افسانه ایست
چشمم از عکس رخت بتخانه ایست
خستهٔ تیغ فراقم سخت مشتاقم به غایت از سعدی مفرد 7
1. خستهٔ تیغ فراقم سخت مشتاقم به غایت
ای صبا آخر چه گردد گر کنی یکدم عنایت؟
می‌روم با درد و حسرت از دیارت خیر باد از سعدی مفرد 8
1. می‌روم با درد و حسرت از دیارت خیر باد
می‌گذارم جان به خدمت یادگارت خیر باد
ما ترک سر بگفتیم، تا دردسر نباشد از سعدی مفرد 9
1. ما ترک سر بگفتیم، تا دردسر نباشد
غیر از خیال جانان، در جان و سر نباشد
بخت و دولت به برم زآب روان باز آمد از سعدی مفرد 10
1. بخت و دولت به برم زآب روان باز آمد
وز سعادت به سرم سرو روان باز آمد
رفت آن کم بر تو آبی بود از سعدی مفرد 11
1. رفت آن کم بر تو آبی بود
یا سلام مرا جوابی بود