قطعات در دیوان اشعار سعدی شیرازی

1 چو می‌دانستی افتادن به ناچار نبایستی چنین بالا نشستن

2 به پای خویش رفتن به نبودی کز اسب افتادن و گردن شکستن؟

1 هر بد که به خود نمی‌پسندی با کس مکن ای برادر من

2 گر مادر خویش دوست داری دشنام مده به مادر من

1 خدایا فضل کن گنج قناعت چو بخشیدی و دادی ملک ایمان

2 گرم روزی نماید تا بمیرم به از نان خوردن از دست لئیمان

1 امید عافیت آنگه بود موافق عقل که نبض را به طبیعت شناس بنمایی

2 بپرس هر چه ندانی که ذل پرسیدن دلیل راه تو باشد به عز دانایی

1 پسران فلان سه بدبختند که چهارم نزاد مادرشان

2 این بدست آن بتر به نام ایزد وان بتر تر که خاک بر سرشان

1 تا تو فرمان نبری خلق به فرمان نروند هرگزش نیک نباشد بد نیکی فرمای

2 ملک و دولت را تدبیر بقا دانی چیست کو به فرمان تو باشد تو به فرمان خدای

1 اگر گویندش اندر نار جاوید بخواهی ماند با فرعون و هامان

2 چنان سختش نیاید صاحب جاه که گویندش مرو فردا به دیوان

3 دو بهر از دینش ار معدوم گردد نیاید در ضمیرش هیچ نقصان

4 برآید جانش از محنت به بالا گر از رسمش به زیر آید منی نان

1 نظر کردم به چشم رای و تدبیر ندیدم به ز خاموشی خصالی

2 نگویم لب ببند و دیده بر دوز ولیکن هر مقامی را مقالی

3 زمانی درس علم و بحث تنزیل که باشد نفس انسان را کمالی

4 زمانی شعر و شطرنج و حکایت که خاطر را بود دفع ملالی

1 گر از خراج رعیت نباشدت باری تو برگ حاشیت و لشکر از کجا آری؟

2 پس آنکه مملکت از رنج برد او داری روا مدار که بر خویشتن بیازاری

1 ز لوح روی کودک بر توان خواند که بد یا نیک باشد در بزرگی

2 سرشت نیک و بد پنهان نماند توان دانست ریحان از دو برگی