ای مایه اعتصام خلق از ابوالفرج رونی رباعی 24
1. ای مایه اعتصام خلق ای منصور
ای معتصم دگر به فریاد و نفور
در ظلمت شبهای فراق از ابوالفرج رونی رباعی 25
1. در ظلمت شبهای فراق ای دلبر
بینی که چگونه می برم عمر به سر
از بهر چرا مرا نداری از ابوالفرج رونی رباعی 26
1. از بهر چرا مرا نداری معذور
گر من به دلی دو عشق را سازم سور
گر عاشق دلسوخته بی از ابوالفرج رونی رباعی 27
1. گر عاشق دلسوخته بی تدبیر
پیغام دهد که از توام نیست گزیر
ز آن عهد پر از نفاقت از ابوالفرج رونی رباعی 28
1. ز آن عهد پر از نفاقت ای شمع سرور
چون آتش شب نمای نزدیک ز دور
شبهای دراز تو به آرام از ابوالفرج رونی رباعی 29
1. شبهای دراز تو به آرام و به ناز
خوش خفته و خواب با تو گشته دمساز
بادی که درآئی به تنم از ابوالفرج رونی رباعی 30
1. بادی که درآئی به تنم همچو نفس
ناری که بسوزی دل خلقی به هوس
ای دل به سفر چرا نبندی از ابوالفرج رونی رباعی 31
1. ای دل به سفر چرا نبندی مفرش
کاندر حضرت عیش نمی باشد خوش
سرمست به کوی دوست بگذشتم از ابوالفرج رونی رباعی 32
1. سرمست به کوی دوست بگذشتم دوش
برداشته چون شیفتگان جوش و خروش
آن را که چو ما سرشت باشد از ابوالفرج رونی رباعی 33
1. آن را که چو ما سرشت باشد از گل
بی خارشکی نباشد ای مهر گسل
ای عشق به خویشتن بلا از ابوالفرج رونی رباعی 34
1. ای عشق به خویشتن بلا خواسته ام
آن گاه به آرزو ترا خواسته ام
ای رایت شه گرفته از از ابوالفرج رونی رباعی 35
1. ای رایت شه گرفته از نام تو نام
طبع تو به نظم داده انصاف کلام