رباعیات در دیوان اشعار ابوالفرج رونی

1 با روی تو آبله بسی کوشیدست تا خلعتی از مهر در او پوشیده است

2 گفتی که دو هفته ماه نو پوشیده است روضه گل و یاسمن بر او جوشیده است

1 بر یاد جمال ملک چشمم به غنود از لفظ قضا شنو که گوشم چه شنود

2 ای خفته رساندت به آزادی زود گر بنده رشید خاص را خواهی بود

1 یارب تو کنی عید که گرداند عید بر بوالفرج رونی منصور سعید

2 تا راحت و محنت است وعد است و وعید منصور سعید باد منصور سعید

1 ای بنده دولت تو هر آزادی شاگرد کفایت تو هر استادی

2 گر بسته چرخ جز تو کس بگشادی امید مرا نزد تو نفرستادی

1 با هجر من ضعیف را تاب نماند آرام نماند با من و خواب نماند

2 در مرحله ها مسجد و محراب نماند کز من بگذر ز اشک غرقاب نماند

1 ای مایه اعتصام خلق ای منصور ای معتصم دگر به فریاد و نفور

2 خورشیدی و خورشید نباشد معذور گر زو نرسد نظر به نزدیک و به دور

1 تا چون گل لعل گونه بفروخته ام چون نیلوفر جامه غم دوخته ام

2 بیداری شب ز نرگس آموخته ام زیرا که چو لاله با دل سوخته ام

1 تا باز ترا به دیده ام زارترم دیدار ترا ز جان خریدارترم

2 تو خفته چو ظالمان خوش و من همه شب از دیده مظلومان بیدارترم

1 ای جوی فراق در تو پایاب نماند با موج تو کشتی مرا تاب نماند

2 ای کعبه وصل بی توام خواب نماند خرسندیم از تو جز به محراب نماند

1 گفتم که ز خردی دل من نیست پدید اندوه بزرگ تو در او چون گنجید

2 گفتا که ز دل بدیده باید نگرید خرد است و بدو بزرگها به توان دید