ای معطی دولت ای سرافراز از ابوالفرج رونی رباعی 12
1. ای معطی دولت ای سرافراز عمید
ای صاحب روزگار منصور سعید
یارب تو کنی عید که گرداند از ابوالفرج رونی رباعی 13
1. یارب تو کنی عید که گرداند عید
بر بوالفرج رونی منصور سعید
با هجر من ضعیف را تاب از ابوالفرج رونی رباعی 14
1. با هجر من ضعیف را تاب نماند
آرام نماند با من و خواب نماند
مسکین تن بی خواب مرا از ابوالفرج رونی رباعی 15
1. مسکین تن بی خواب مرا تاب نماند
خواب از بر من به تیر پرتاب نماند
ای جوی فراق در تو پایاب از ابوالفرج رونی رباعی 16
1. ای جوی فراق در تو پایاب نماند
با موج تو کشتی مرا تاب نماند
بر یاد جمال ملک چشمم از ابوالفرج رونی رباعی 17
1. بر یاد جمال ملک چشمم به غنود
از لفظ قضا شنو که گوشم چه شنود
چون دیده من به سوی جانان از ابوالفرج رونی رباعی 18
1. چون دیده من به سوی جانان نگرد
ترسان نگرد ز خلق و پنهان نگرد
گفتم که ز خردی دل من از ابوالفرج رونی رباعی 19
1. گفتم که ز خردی دل من نیست پدید
اندوه بزرگ تو در او چون گنجید
چون باز به صید یاوه از ابوالفرج رونی رباعی 20
1. چون باز به صید یاوه باز تو شود
بر تخت سپهر مهره باز تو شود
تا جزع هوات را دلم حرز از ابوالفرج رونی رباعی 21
1. تا جزع هوات را دلم حرز افتاد
زو چون تب لرزه بر تنم لرز افتاد
پیوسته مرا دل به هوای از ابوالفرج رونی رباعی 22
1. پیوسته مرا دل به هوای تو کشد
و اندیشه به یاد دلگشای تو کشد
از هر که دهد پند شنودن از ابوالفرج رونی رباعی 23
1. از هر که دهد پند شنودن باید
با هر که بود رفق نمودن باید