تا سمو سر برآورید از از رودکی سمرقندی مثنوی 1
1. تا سمو سر برآورید از دشت
گشت زنگار گون همه لب کشت
...
نیست فکری به غیر یار از رودکی سمرقندی مثنوی 2
1. نیست فکری به غیر یار مرا
عشق شد در جهان فیار مرا
...
زرع و ذرع از بهار شد چو از رودکی سمرقندی مثنوی 3
1. زرع و ذرع از بهار شد چو بهشت
زرع کشتست و ذرع گوشهٔ کشت
...
اشتر گرسنه کسیمه برد از رودکی سمرقندی مثنوی 4
1. اشتر گرسنه کسیمه برد
کی شکوهد ز خار؟ چیره خورد
...
هر کرا راهبر زغن باشد از رودکی سمرقندی مثنوی 5
1. هر کرا راهبر زغن باشد
گذر او به مرغزن باشد
...
دیوه هر چند کابرشم بکند از رودکی سمرقندی مثنوی 6
1. دیوه هر چند کابرشم بکند
هرچه آن بیشتر به خویش تند
...
گاو مسکین ز کید دمنه از رودکی سمرقندی مثنوی 7
1. گاو مسکین ز کید دمنه چه دید؟
وز بد زاغ بوم را چه رسید؟
...
دور ماند از سرای خویش از رودکی سمرقندی مثنوی 8
1. دور ماند از سرای خویش و تبار
نسری ساخت بر سر کهسار
...
گرچه نامردمست آن ناکس از رودکی سمرقندی مثنوی 9
1. گرچه نامردمست آن ناکس
نشود سیر ازو دلم یرگس
...
دخت کسری ز نسل کیکاوس از رودکی سمرقندی مثنوی 10
1. دخت کسری ز نسل کیکاوس
درستی نام، نغز چون طاوس
...
تبر از بس که زد به دشمن از رودکی سمرقندی مثنوی 11
1. تبر از بس که زد به دشمن کوس
سرخ شد همچو لالکای خروس
...
آن که از این سخن شنید از رودکی سمرقندی مثنوی 12
1. آن که از این سخن شنید ارزش
باز پیش آر، تا کند پژهش
...