ابیات به جا مانده از مثنوی بحر خفیف در مثنوی‌ها رودکی سمرقندی

1 تا سمو سر برآورید از دشت گشت زنگار گون همه لب کشت

2 هر یکی کاردی ز خوان برداشت تا پزند از سمو طعامک چاشت

1 نیست فکری به غیر یار مرا عشق شد در جهان فیار مرا

1 زرع و ذرع از بهار شد چو بهشت زرع کشتست و ذرع گوشهٔ کشت

1 اشتر گرسنه کسیمه برد کی شکوهد ز خار؟ چیره خورد

1 هر کرا راهبر زغن باشد گذر او به مرغزن باشد

1 دیوه هر چند کابرشم بکند هرچه آن بیشتر به خویش تند

1 گاو مسکین ز کید دمنه چه دید؟ وز بد زاغ بوم را چه رسید؟

1 دور ماند از سرای خویش و تبار نسری ساخت بر سر کهسار

1 گرچه نامردمست آن ناکس نشود سیر ازو دلم یرگس

1 دخت کسری ز نسل کیکاوس درستی نام، نغز چون طاوس