ابیات به جا مانده از مثنوی بحر خفیف در مثنوی‌ها رودکی سمرقندی

1 تبر از بس که زد به دشمن کوس سرخ شد همچو لالکای خروس

1 آن که از این سخن شنید ارزش باز پیش آر، تا کند پژهش

1 خویشتن پاک دار و بی‌پرخاش هیچ کس را مباش عاشق غاش

1 خویشتن پاک دار بی‌پرخاش رو به آغاش اندرون مخراش

1 خویش بیگانه گردد از پی دیش خواهی آن روز مزد کمتر دیش

1 از بزرگی که هستی، ای خشنوک چاکرت بر کتف نهد دفنوک

1 از تو خالی نگارخانهٔ جم فرش دیبا فگنده بر بجکم

1 من چنین زار ازان جماش شدم همچو آتش میان داش شدم

1 من چنان زار ازان جماش درم همچو آتش میان داش درم

1 جان ترنجیده و شکسته دلم گویی از غم همی فرو گسلم