ابیات به جا مانده از مثنوی بحر خفیف در مثنوی‌ها رودکی سمرقندی

1 آن که نشک آفرید و سرو سهی وان که بید آفرید و نار و بهی

1 از تو خالی نگارخانهٔ جم فرش دیبا فگنده بر بجکم

1 اشتر گرسنه کسیمه برد کی شکوهد ز خار؟ چیره خورد

1 دیوه هر چند کابرشم بکند هرچه آن بیشتر به خویش تند

1 از شبستان ببشکم آمد شاه گشت بشکم ز دلبران چون ماه

1 تا سمو سر برآورید از دشت گشت زنگار گون همه لب کشت

2 هر یکی کاردی ز خوان برداشت تا پزند از سمو طعامک چاشت

1 آن که از این سخن شنید ارزش باز پیش آر، تا کند پژهش

1 از بزرگی که هستی، ای خشنوک چاکرت بر کتف نهد دفنوک

1 جان ترنجیده و شکسته دلم گویی از غم همی فرو گسلم

1 بودنی بود، می بیار اکنون رطل پرکن ، مگوی بیش سخون